Page Text
________________
तेना त्याग करी जाय छे. वाद नागिले कां—“पुरिसेण माणधणवज्जिएण, परिहीणभागधिज्जेण । ते देसा गंतव्वा, जत्थ सवासी न दीसन्ति ॥१॥" आदर भाव तथा धन रहित अने हीनभाग्यवाळा पुरुष पोताना देशनो त्याग करीने जे देशमां पोताना गामनो वसनारो कोई न हाय तेवा गाममां वसवाट करवो जोईए. “आ कथन सांभळी सुमतिए कह्यं – “जस्स धणं तस्स जणो, जस्सत्यो तस्स बंधवा बहवे । धणरहिओ अ मणूसो, होइ समो दासपेसेहिं ॥१॥" जेनी पासे धन छे तेने घणो परिवार छे, धनवानना बंधुओ पण घणा थाय छे; परंतु जे धन रहित छे तेने तो सेवाभाव स्वीकारवो पडे छे माटे आपण देशांतर जईए. जो संयोग सारा मळशे तो ठीक, नहीं तो चारित्र अंगीकार करशं." आ प्रमाणे परम्पर विचारीने वंने भाईओ कुशस्थळना त्याग करी चाली निकळ्या. ___ मार्गमा चालता तेमणे पांच साधु अने एक श्रावकने चाल्या जतां जोया एटले नागिले का-“भाई ! साधुनो साथ मल्यो छे तो आपणे तेमनी याथे जईए.” समतिए संमति दर्शावी. आ प्रमाणे चालतां ही एक मुकाम पूर्ण थयो नहीं तेवामां नागिले सुमतिने का के–“हरिवंशना तिलकसमा वावीशमा तीर्थंकर श्रीअरष्टनेमिए एकदा फरमाव्यु हतुं ते मुजब आपणे जेनी साथे चाली रह्या छे तेवा साधुओ कुशीलिया होय छे. कुशीलिया साधुने दृष्टिमात्रथी निरखवा पण योग्य नथी तो तेमनो संग तो केम ज कराय? आ साधुओ कुशीलिया जणाय छे माटे आपणाथी हवे श्रणमात्र पण तेमनी माथे रहेवाशे नहीं." आ प्रमाणे कहीने, समतिनो हाथ खेंचीने नागिल तेने वीजी वाजु लई गया. त्यां आगळ शुद्ध भूमि तपासीन बन्न बैठा त्यार समतिए जणाव्य के-हे भाई ! गरुन, माता, पिता, ज्येष्ठ भाई अने मोटी भगिनीन उनर न आपवो (सामं न बोलव) एवी आज्ञा छे तो हे वडील बंधु ! हुं हवे तमने शुं कहुं ? ऊपर कहेला शख्यो जे कहे तेने (तहत्ति) प्रमाणभूत मानवं; ते खरुं छे के खोटुं छे ? ते संबंधी विचार न करवो. आम कहीने सुमतिने नागिल प्रत्ये कंईक कहे हतुं छतां बोली शक्यो नहीं. इंगिताकार जाणवामां कुशळ नागिले विचार्यु के-सुमतिने कंईक कहेवू छे, पण लज्जाथी कही शकतो नथी ने वृथा कषाय करे छे. हमणा तेनो क्रोध शांत थवा दो. हमणा हुं कंई तेने हित-शिखामण आपीश तो ते मानशे नहीं. वळी विशेष विचार करतां तेने जणाव्यु के-तेना मननी शंका हमणा ज टाळवी सारी छे, कारण के ते भोळा हदयनो होवाथी पापकृत्यने जाणी शकतो नथी. आ प्रमाणे विचारी तेणे सुमतिने फरी का के–“भाई ! हुं तने दोष आपतो नथी. कर्मनो ज दोष छे, कारण के सगाभाईने पण शिखामण आपतां विपरीत लागे छे अने बोध पण थतो नथी. आ सर्व राग, द्वेष, अने मिथ्या आग्रह-मिथ्यात्वनी ज चेष्टा छे." नागिलनं आवं वचन सांभळी सुमतिए का-“भाई ! तुं सत्यवादी अने सूत्रनो सांभळनार छे, पण तुं ते साधुओना अवर्णवाद करे छे ते योग्य नथी. ते साधुओ तो छ?, अट्ठम तथा मासखमणादि तपक्रिया करे छे, वीरासन, उत्कटुकासन प्रमुख कप्रक्रिया करे छे. वळी अनेक प्रकारना अभिग्रह करे छे. आवा साधुओने तु कुशीलिया कहे छे तो तारुं ज्ञान केर्बुजाणवू?" नागिले जवाबमां का-“भाई ! एवी बाह्य तपस्याथी तुं ठगाईश नहीं. बाल तप अने आ उत्सूत्रप्ररूपणामां शो फरक छे? मारे शुं तेओना
श्रीगच्छाचार-पयन्ना- १५१
| SR No. | 022586 |
| Book Title | Gacchayar Ppayanna |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Vijayrajendrasuri, Gulabvijay |
| Publisher | Amichand Taraji Dani |
| Publication Year | 1991 |
| Total Pages | 336 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari & agam_gacchachar |
| File Size | 31 MB |