________________
ચરિજ-ચાલે
પડિવિજ્ઞા-પ્રતિજ્ઞા કરાવે તજાયસંસઠું-સ્વજાતિ આહારથી ખરડેલ મમતભાવ-મમત્વભાવ જઇજચત્ન કરે
કહિ-કદાચિત અમmભંસાસિ-મદિરા અને માંસનું ભક્ષણ |
ન કરનારા અભિવાયણ-વાણી વડે નમસ્કાર અમચ્છરીઆ-મત્સર રહિત
અસંકિલિહિ-ક્લેશથી રહિત અભિખ્ખણ-વારંવાર
વસિજ્જા-રહે નિશ્વિગઈ-વિગઈ ત્યાગને
હાણી-હાની ગયા–અંગીકાર કરનારા
ગુણાહિવિશેષ ગુણવાન કાઉસગ્નકારી-કાઉસગ્ન કરનાર એવા કાસુ-ઇચ્છામાં, કામાદિકને વિષે સક્ઝાયજોગ-સ્વાધ્યાય યોગમાં વિહરિજ્જ-વિચરે પયઓ-પ્રયત્ન વાલો
અસક્ઝમાણો-આસકિ રહિત ભાવાર્થ (તેજ વિશેષથી બતાવે છે) મુનિઓએ રાજકુળમાં તેમજ જમણવારમાં ગોચરીને અર્થે ન જવું, તથા સ્વપક્ષ (સ્વધર્મી શ્રાવકાદિકથી) પરપક્ષથી (અન્ય દર્શની તરફથી) અપમાન થતું હોય તેને પણ વર્જવું. પ્રાયે કરી દેખી શકાય તેવા પ્રકાશવાળા સ્થળેથી લાવેલ આહાર પાણી લેવું તથા અચિત્ત આહારાદિથી ખરડેલ ભાજન કડછી હાથ વગેરેથી આહાર આદિ લેવાં અને તે પણ સ્વ જાતિવાળા આહારથી ખરડેલ ભાજન કડછી હાથ વગેરેથી આહાર આદિ લેવાનો યત્ન સાધુઓએ કરવો. ૬ (ઉપદેશ અધિકાર કહે છે.) સાધુઓએ મદિરા અને માંસનું ભક્ષણ ન કરવું, કોઈ ઉપર દ્વેષ ન કરવો, વારંવાર વિગઇઓનો ત્યાગ કરવો, વારંવાર (સો ડગલાં ઉપર) જવા-આવવાનું થતાં કાઉસગ્ગ કરવો અને સ્વાધ્યાય યોગ વાંચના પૃચ્છનાદિકમાં પ્રયત્ન કરવો. ૭માસ કલ્પ પૂરો થયા બાદ વિહાર કરતી વખતે શ્રાવકો પાસે આવી પ્રતિજ્ઞા સાધુએ ન કરાવવી કે, શયન (સંથારો) આસન (પાટલાદિ) શય્યા (વસ્તિ), નિષિદ્યા એટલે સઝાય કરવાની ભૂમિ તેમજ ભાત પાણી વિગેરે અમે જ્યારે બીજી વાર ફરીને આવીએ ત્યારે આપજો; હાલ સાચવી રાખો વિગેરે. આમ પ્રતિજ્ઞા કરાવવાથી મમત્વ વધે છે, માટે જ સાધુઓએ ગામ, શ્રાવકાદિ કુળ, નગર, અને દેશ એ આદિ કોઈને વિષે મમત્વ ભાવ નહિ કરવો. ૮ (ઉપદેશના અધિકારને જ કહે છે.) સાધુઓએ ગૃહસ્થીઓની વૈયાવચ્ચ ન
૧૮૦
દશાલિકસૂત્ર
