________________
સિર્જ-શવ્યા, ઉપાશ્રય
ભોઅણસ્સ-ભોજનને માટે ઉચ્ચારભૂમિ-સ્પંડિલ (નિર્જીવ જમીન) જયં-ચત્નાએ સંથારં-સંથારો
મિ-પરિમિત ઉચ્ચાર-વડી નીતિ, ઝાડો
વેસુ-રૂપને વિષે પાસવર્ણ-માત્રુ, પેશાબ
કબેહિં-કાનવડે ખેલ-ગળફો
અચ્છીહિ-આંખો વડે સિંઘાણજલ્લિઅં-નાક અને કાનનો મેલ પિચ્છ-જુએ સુઅં-અચિત્ત. નિર્જીવ
દિઠું-દીઠેલું પવિસિતુ-પ્રવેશ કરીને
અબ્બાઉ-કહેવાને પરાગાર-ગૃહસ્થના ઘર પ્રત્યે
અરિહઈ-યોગ્ય છે પાણઝા-જલાદિને માટે
ભાવાર્થ : પાંચ ઇંદ્રિયોના વિષયમાં રાગ, દ્વેષ રહિત પ્રવૃત્તિ કરનાર મુનિઓએ આ પૂર્વોક્ત આઠ પ્રકારનાં સૂક્ષ્મ જીવોને જાણીને અપ્રમાદી પણે, શક્તિ અનુસાર તેનું રક્ષણ કરવાને માટે પ્રયત્ન કરવો. ૧૭ પોતાની છતી શક્તિએ, જે વખતે પડિલેહણાદિ કરવાનાં હોય તે વખતે પાત્ર, કાંબળ, ઉપાશ્રય, સ્પંડિલની ભૂમિ, સંથારો અને આસન તેનું પડિલેહણ કરવું. ૧૭ સાધુઓએ જીવ વિનાની ભૂમિને પડિલેહીને ઉચ્ચાર', પ્રશ્રવણ, શ્લેષ્મ અને નાસિકાનો મેલ પરઠવવો. ૧૮ ગૃહસ્થને ઘેર પાણી અથવા ગોચરીને અર્થે પ્રવેશ કરનાર સાધુઓએ ત્યાં યત્નાપૂર્વક ઊભા રહેવું. તથા યત્નાપૂર્વક બોલવું. તથા રૂપને વિષે જરામાત્ર આસક્તિવાળું મન ન કરવું. ૧૯ ગોચરી પ્રમુખ કાર્યાર્થે ગએલા સાધુઓએ કાનેથી ઘણું સાંભળ્યું હોય તથા આંખોથી ઘણું દેવું હોય તો પણ સ્વ પર અહિતકારી દેખેલું અગર સાંભળેલું બીજાને કહેવું ન જોઈએ. ૨૦
સુએ વા જઇ વા ડિહું, ન લવિઓવઘાઇએ. ન ચ કેણ ઉવાએણં, શિહિજોગ સમાયરે ગરવા નિટ્ટાણું રસનિષ્ઠ, ભાગ પાવર્ગ તિ વા |
પુટ્ટો વા વિ અપુકો વા, લાભાલાભ ન નિફિક્સ ૧. વિષ્ટા. ૨. પિશાવ, ૩. કફ
૧૪
દશવૈકાલિકસૂત્ર
