________________
१५. पण्णरसमं अज्झयणं 'जमतीतं'
६०७. जमतीतं पडुप्पण्णं, आगमिस्सं च णायगो ।
सव्वं मण्णति तं ताती, दंसणावरणंतए ॥१॥ ६०८. अंतए वितिगिछाए, से जाणति अणेलिसं ।
अणेलिसस्स अक्खाया, ण से होति तर्हि तहिं ॥२॥ ६०९. तहिं तहिं सुयक्खायं, से य सच्चे सुयाहिए ।
सदा सच्चेण संपण्णे, मेत्तिं भूतेहिं कप्पते ॥३॥ ६१०. भूतेहिं न विरुज्झेज्जा, एस धम्मे वुसीमओ ।
वुसीमं जगं परिण्णाय, अस्सिं जीवितभावणा ॥४॥
६११. भावणाजोगसुद्धप्पा, जले णावा व आहिया ।
नावा व तीरसंपत्ता, सव्वदुक्खा तिउट्टति ॥५॥ ६१२. तिउट्टति तु मेधावी, जाणं लोगंसि पावगं ।
तिउटुंति पावकम्माणि, नवं कम्ममकुव्वओ ॥६॥ ६१३. अकुव्वतो णवं नत्थि, कम्मं नाम विजाणइ ।
विनाय से महावीरे, जेण जाति ण मिज्जती ॥७॥
६१४. न मिज्जति महावीरे, जस्स नत्थि पुरेकडं ।
वाऊ व जालमच्चेति, पिया लोगंसि इथिओ ॥८॥
६१५. इथिओ जे ण सेवंति, आदिमोक्खा हु ते जणा ।
ते जणा बंधणुम्मुक्का, नावकंखंति जीवितं ॥९॥
158
