________________
५५०. ते तीत-उप्पण्ण-मणागताइं, लोगस्स जाणंति तहागताई।
णेतारो अण्णेसि अणण्णणेया, बुद्धा हु ते अंतकडा
भवंति ॥१६॥
५५१. तेणेव कुव्वंति ण कारवेंति, भूताभिसंकाए दुगुंछमाणा।
सया जता विप्पणमंति धीरा, विण्णत्तिधी(वी)रा य भवंति ___ एगे ॥१७॥
५५२. डहरे य पाणे वुड्डे य पाणे, ते आततो पासति सव्वलोए।
उवेहती लोगमिणं महतं, बुद्धऽप्पमत्तेसु परिव्वएज्जा ॥१८॥ ५५३. जे आततो परतो याविणच्चा, अलमप्पणो होति अलं परेसिं । तं जोतिभूतं च सता(सतता?)ऽऽवसेज्जा,
जे पादुकुज्जा अणुवीयि धम्मं ॥१९॥ ५५४. अत्ताण जो जाणति जो य लोगं, आगइंच जो जाणइऽणागइंच।
जो सासयं जाणइ असासयं च, जाती मरणंच जणोववातं ॥२०॥
५५५. अहो वि सत्ताण विउट्टणंच, जो आसवं जाणति संवरं च ।
दुक्खं च जो जाणति निज्जरं च,
___ सो भासितुमरिहति किरियवादं ॥२१॥ ५५६. सद्देसु रूवेसु असज्जमाणे, गंधेसु रसेसु अदुस्समाणे ।
णो जीवियं णो मरणाभिकंखी, आदाणगुत्ते
वलयाविमुक्के ॥२२॥ त्ति बेमि ॥
॥समोसरणं सम्मत्तं । द्वादशमध्ययनं समाप्तम् ॥
142
