________________
३९६. उदगं जती कम्ममलं हरेज्जा, एवं सुहं इच्छामेत्तता वा ।
अंधव्व णेयारमणुस्सरित्ता, पाणाणि चेवं विणिहंति मंदा ॥१६॥
३९७. पावाई कम्माइं पकुव्वतो हि, सिओदगं तु जइ तं हरेज्जा ।
सिझिंसु एगे दगसत्तघाती, मुसं वयंते जलसिद्धिमाहु ॥१७॥
३९८. हुतेण जे सिद्धिमुदाहरंति, सायं च पातं अगणिं फुसंता ।
एवं सिया सिद्धि हवेज्ज तम्हा, अगणिं फुसंताण कुकम्मिणं
पि ॥१८॥
३९९. अपरिक्ख दिटुंण हु एव सिद्धी, एहिति ते घातमबुज्झमाणा।
भूतेहिं जाण पडिलेह सातं, विज्जं गहाय तस-थावरेहिं ॥१९॥
४००. थणंति लुप्पंति तसंति कम्मी, पुढो जगा परिसंखाय भिक्खू ।
तम्हा विदू विरते आयगुत्ते, दर्बु तसे य पडिसाहरेज्जा ॥२०॥ ४०१. जे धम्मलद्धं वि णिहाय भुंजे, वियडेण साहट्ट य जो सिणाति ।
जो धावति लूसयती व वत्थं, अहाहु से णागणियस्स दूरे ॥२१॥ ४०२. कम्मं परिण्णाय दणंसि धीरे, वियडेण जीवेज्ज य आदिमोक्खं ।
से बीय-कंदाति अभुंजमाणे, विरते सिणाणादिसु
इत्थियासु ॥२२॥ ४०३. जे मातरं च पियरं च हेच्चा, गारं तहा पुत्त पसुंधणं च ।
कुलाइंजे धावति साउगाई, अहाऽऽहु से सामणियस्स दूरे ॥२३॥
106
