________________
આપલે થતી નથી જ્યારે શ્રુતજ્ઞાન સ્વપર પ્રકાશક છે બીજાને શ્રુતજ્ઞાન ભણાવાય છે. શ્રુત તે અક્ષર રૂપ છે તેના ઉત્તરત્તર ચૌદ પૂર્વ સુધીના વિશ ભેદ થાય છે. બીજી રીતે શ્રુતજ્ઞાન ચૌદ પ્રકારે છે. તીર્થકર જે દેશના આપે છે. તેને વાણી વડે ગણધરો ગુંથે છે. તેની દ્વાદશાંગી બને છે. આચારાંગ સૂત્રકૃતાંગ, સ્થાનાંગ, સમવાયાંગ, વ્યાખ્યા પ્રજ્ઞપ્તિ યાને ભગવતી સૂત્ર, જ્ઞાતાધર્મકથા, ઉપાસકદશાંગ, અંતકૃદશાંગ, અનુત્તરે પપાતિકદશાંગ, પ્રશ્ન વ્યાકરણ, વિપાક સૂત્ર અને દૃષ્ટિવાદ એ બારસંગમાં દૃષ્ટિવાદ હાલ વિચછેદ ગયું હોવાથી અગ્યાર અંગ વિદ્યમાન છે. તે અંગ ઉપરથી બીજા આચાર્યોએ ઉપાંગ પયન્ના છેદસૂત્ર મૂળસૂત્ર નંદીને અનુગદ્વાર એમ ત્રીસ સૂત્ર રચેલાં મેજુદ છે એટલે પિસ્તાલીશ આગમ છે. પહેલાં ચોરાસી હતાં.
અક્ષરનું જ્ઞાન તે અક્ષરદ્ભુત. ઈશારાથી જાણે તે અક્ષર" શ્રુત. મનવાળાનું શ્રુત તે સંજ્ઞીશ્રુત મન. વગરનાનું તે અસંજ્ઞીશ્રુત. સાચું જાણે તે સમ્યગ્મત. સાચાને ખોટું માને તે મિથ્યાશ્રુત. ભરત અરવતમાં પ્રથમ તીર્થંકરનું તીર્થ સ્થપાયને છેલ્લા તીર્થકરનું તીર્થ વિટ થતાં સાદિસપર્યવસિતશ્રુત કહેવાય, મહાવિદેહમાં અનાદિ પર્યવસિતશ્રત કદિ વિનાશન પામે સદાકાળ કેવળીઓ વિચરતા હોય ત્યાં પણ તીર્થકરને વિરહ તે અવશ્ય પડે પણ તીર્થ વિરછેદ થાય નહિ. આલાવા સરખા હેય તે ગમિકશ્રુત અને સરખા ન હોય તે અગમિકશ્રુત. અંગપ્રવિષ્ટ ને અંગ
