________________
( ૪૫૬ ) नरौर्निराशया भ्रांत - बद्धा सादर्शि पादपे ॥ અમોનિ ૨ થાસારે—વષના વૈરિત્ર ॥ ૪૨ ॥
અ:—ત્યાં જલની આશાથી ભમતા લેાકાએ તેણીને વૃક્ષપર માંધેલી દીઠી, ત્યારે તેએએ બધુઓનીપેઠે દયા લાવીને તેણીને ધનરહિત કરી. ॥ ૪૧ ॥
જ્ઞાનીય સાર્થવાદસ્ય | તાની તે; સમર્પિતા
तेन पृष्टा निजं वृत्त -- मभ्यधत्त च सादितः ॥ ४२ ॥ અર્થ :—પછી તેજ વખતે તેઓએ લાવીને તેણીને સા વાહને સોંપી, અને તેણે પૂછવાથી તેણીએ મૂળથી પેાતાનુ વૃત્તાંત કહી સંભલાવ્યું गंगावीचीवरे दत्वा । चीवरे बहुमानतः ॥
સોડમનોઝવશઃ કાર્દ । તાં મનોનવત મુવાળું ॥ ૪રૂ ||
અ:—ત્યારે તેણે બહુ આદરસત્કારપૂર્વક તેણીને ગંગાના મેાજા સરખા મનેહર વજ્ર આપ્યાં, તથા પછી કામદેવને વશ થયાવિના તેણે મનના સદ્ભાવથી તેણીને મિષ્ટવચનેાથી કહ્યું કે, ૫ ૪૩ ૫
दधासि पुत्र किं खेदं । नेदं किं ते कुटुंबकं ॥
મધ્યસ્થામુખ્ય સાર્ચય | મુલમુજ્ઞયિનીં ત્રત્ર ॥ ૪૪ || અર્થ:—હે પુત્રિ ! તું શામાટે ખેદ કરે છે ? આ શું તારૂ કુંટુંબ નથી ? આ સાની અંદર રહીને તુ' સુખેથી ઉજ્જયિની જા? कृतसातेन सा तेन । प्रीणितेति मृदूक्तिभिः ||
I
चचाल निर्विचालस्य । दुःखपूरस्य पारगा ॥ ४५ ॥
અર્થ :—એવી રીતે શાંત કરનારા તે સાઈવાડે કામળ વચનેવર્ડ ખુશ કરવાથી તે નિરંતર પડતાં દુઃખાના પાર પામીને ચાલવા લાગી. सह तेनैव सार्थेन । प्रस्थितोरुपरिच्छदा ||
લીવંતસ્વામિનું નવું । મુત્રતાન્તિ તોષના ॥ ૪૬ /
અઃ—હવે તેજ સાનીસાથે મનેાહર પરિવારવાળી સુત્રતા નામની સાધ્વી જીવંતસ્વામીને વાંદવામાટે ચાલતી હતી. ૫ ૪૬ ૫
सा चक्षुःपथमायाता - नंदसुंदरया तया ||
1
वंदे तन्मुखाद्धर्म । शर्मकारि च शुश्रुवे ॥ ४७ ॥ અર્થ:—આનંદથી સુંદર થયેલી એવી તે વસુદત્તાએ તે સાધ્વીને જોઇને વંદન કર્યું, અને તેણીના મુખથી સુખકારી ` સાંભલ્યા.
