________________
( ૪૧ ) सोऽथादाय यवांस्तस्मा-निजपत्न्याः समार्पयत् ॥ ययौ विप्रोऽपि धाम स्वं । प्रियापत्यदिक्षया ॥ ५८ ॥
અર્થ:-હવે તે કેવો તેની પાસેથી લઈને તેણે પોતાની સ્ત્રીને આચા, તથા તે બ્રાહ્મણ પણ પોતાની સ્ત્રી તથા સંતાનને મલવાની ઈચ્છાથી પોતાને ઘેર ગયો. એ ૫૮
समादाय समं श्रेष्टि-सुतोऽपि प्राभृतं मुदा ॥ સદાવાદસ્તતઃ કિંદ-રમા ક્ષમાપતેઃ || 8 ||
અર્થ:પછી તે સદાચારવાળે શ્રેષ્ઠિપુત્ર ધર્મદત્ત પણ ભેટયું લેઈને હર્ષથી રાજાના દરબારમાં ગયો. એ પ૯
कश्चिदेव दिदृक्षुस्त्वा-मिभ्यः प्राभृतपाणिकः ॥ . द्वारे विलंबितोऽस्तीति । वेत्री भूपं व्यजिज्ञपत् ॥ ६० ॥
અર્થ:–ત્યારે છડીદારે જઇને રાજાને વિનંતિ કરી કે, હે સ્વામી! કોઈક શાહુકાર હાથમાં લેણું લઈને આપને મળવાની ઇચ્છાથી બારણે આવેલ છે. તે ૬૦ છે
द्राक्तं समानयात्रेति । नृपादिष्टेन वेत्रिणा ॥ अलिः परिमलेनेव । पुष्पं निन्ये स पर्षदं ।। ६१॥
અર્થ –તેને જલદી અહીં લાવ? એવી રીતે રાજાએ હુકમ કરવાથી પરિમલ જેમ ભમરાને પુષ્પપ્રતે લઈ જાય છે તેમ તે છડીદાર તેને સભામાં લઈ ગયા. ૬૧ છે
उपदामुपपादांते । मुक्त्वा भूपं ननाम सः ॥
पीठे तदापिते हंस । इवाजे निषसाद च ।। ६२ ।। - અર્થ:–ચરણમાં ભેંટણું મૂકીને તે રાજાને નો, તથા હંસ જેમ - કમલપર તેમ રાજાએ અપાવેલાં આસનપર તે બેઠે. દર
राज्ञश्च तस्य चापालाः । पावर्तत परस्परं ॥ पूरयंतः सिताक्षोद-स्यूतचूतरसस्पृहां ॥ ६३ ।।
અથ–પછી પરસ્પર સાકરના ચૂરા સાથે મળેલા આંબાના રસની ઇચ્છાને પૂરતો એ વચનવિનોદ તેની અને રાજાની વચ્ચે થયે ૬૩
भक्त्या च स्नेहलोक्त्या च । तोषितस्तस्य भूपतिः ।।
मुमोच सकलं शुक्लं । गुणात्यः क न पूज्यते ॥ ६४ ॥ ૬ સૂર્યોદય પ્રેસ–જામનગર.
