________________
( 36 )
અ:—અપૂ વચનરસ ( ગારસ ) ચાખવાની મારી ઇચ્છા તા હજી પણ તેવીતે તેવીજ રહી છે, માટે આ તારી કથારૂપી ગાય તે કેવી ! કે જે જન્મ્યા ભેળીજ નાશ પામી!! ૩૮ ॥
રૂચાર્જે તે દ્દિનઃ મોરે । મા શુન્ન થયા«યા ॥
અપાપીય થા મિત્ર । જો દૂસુવાવા || ૨૧ ॥ અ:—એવી રીતે ખેદ કરતા એવા તે ધ દત્તને બ્રાહ્મણે કહ્યું કે હું મિત્ર! તું આ સ્વલ્પ કથાથી ખેદ ન કર? કેમકે આ સ્વલ્પ કથા પણ બન્ને લેાકમાં સુખકારી છે. ૫ ૩૯ ૫
पुनः कथां रसाधिक्या— कर्करायितशर्करां ||
चेत्पिपाससि दीनार - सहस्रं देहि मे ततः ॥ ४० ॥ અ:—વળી હજુ પણ રસના અધિકપણાથી ઉમદા સાકરસરખા કથારસને જો તારે પીવાની ઈચ્છા હાય તા મને એક હજાર સેાનામહેારા આય? ! ૪૦ ૫
कथारंगच्छिदा दुःखं । लक्षेणापि न यास्यति ॥
इति सोऽदत्त दीनार - सहस्रमपि साहसी ॥ ४१ ॥ અર્થ :—કથારગના ભંગથી ( થયેલુ' ) દુ:ખ લાખ ( સેાનામહે।રાથી ) પણ જશે નહી, એમ વિચારી તે સાહિસકે તેને એક હજાર સેાનામહેારા પણ આપી. ॥ ૪૧ ૫
सोऽथ प्रोवाच विश्वासः । कार्यो नार्या न धीमता ॥ ચાન્દ્વયં વિનૃત્યેત્ । ધૃતિ′, ન વ્યો ॥ ૪૨ ॥ અ:—હવે તે બ્રાહ્મણ ખેલ્યા કે બુદ્ધિવાને સ્રીના વિશ્વાસ કરવા નહિ, અને આ બન્ને કથા હૃદયમાં ધારવાથી તું દુ:ખી થઇશ નહિ. व्यमृशत् सोऽथ विप्रोऽय - महो लोभमहोदधिः ॥
यो मामेवं कथान्याजा-मुग्धा शयमदंडयत् ॥ ४३ ॥ અ:—હવે તે ધ દત્તે વિચાર્યુ કે અહા! આ બ્રાહ્મણ તે લાભના મહાસાગર છે, કે જેણે મને ભેાળાને આવી રીતે કથાના બિષથી ડ્યો છે. ॥ ૪૩ u
-
लोभोऽयं भाषितो बीत - रागैः कास्थामलप्स्यत ॥ नाभविष्यन्महास्थान – स्वरूपा यद्यमी द्विजाः ॥ ४४ ॥ અ:—વળી આવા મહાસ્થાનસરખા જો બ્રાહ્મણા (દુનિયામાં) ન હેત તા વીતરાગાએ ડરાવેલાલાભ કયાં પેાતાનુ રહેઠાણ મેળવી શકત ?
