________________
(૩૬) અર્થ–માટે હે વત્સ! સાધુને વેષ લઇને જે તું અરધાં વર્ષસુધી હિમ્મત રાખીને આંબેલને તપ કરીશ તે મનવાંછિત લક્ષ્મી પામીશ. ર૭ છે
वह्नितापः श्रिये हेनो । ग्रीष्मोष्मा घनवृष्टये ।। क्षारो वस्त्रम्य शुध्ध्यर्थ । पाटवायौषधं कटु ॥ २८ ॥
અર્થ:–અગ્નિને તાપ સ્વણુની શોભા વધારે છે, ઉનાળાની ગરમી વરસાદને લાવે છે, ખારે કપડાંને મેલ દૂર કરે છે, તથા કડવું ઔષધ રેગ મટાડે છે. ૨૮
टंको बिवस्य पूजार्थं । पृथ्व्याः शस्याय दारणं ॥ कारणं दारुणमपि । तपःकष्टं तथा श्रियः ॥ २९ ॥
અર્થ:- ટાંકણું મૂર્તિની પૂજા કરાવે છે, તથા જમીનને ખેડવાથી ધાન્ય નીપજે છે, તેમ આકરૂં તપકષ્ટ પણ લક્ષ્મી આપનારું થાય છે.
भोगार्थ धम्मिलः साधो-भेंजेऽथ व्रतमित्वरं ॥ gઘાર્થમિ ક્ષેત્રના શા શ્રીમાર | ૨૦ ||
અર્થ:-હવે લક્ષ્મીને સમુહ કરનારા ડાંગરના ક્ષેત્રને જેમ ખિમાટે સેવવામાં આવે છે, તેમ ઘમ્મિલે પણ અમુક વખત સુધિ ભેગોમાટે સાધુનું વ્રત અંગીકાર કર્યું. એ ૩૦
उपात्तसाधुनेपथ्यः । प्रस्थितः स ततो द्रुतं ॥ ययौ भ्रमन भ्रमन किंचि-दनीक्षितवरं पुरं ॥ ३१ ॥
અર્થ –પછી તે સાધુનો વેષ લેઇને ત્યાંથી તુરત ચાલવા લાગે, તથા ભમતો ભમતે કઈક અજાણ્યા નગરપાસે ગયો, એ ૩૧ છે
તમારૂદિ વિમૂત-હેડલ નિ પરિષદઃ II अन्यो भूत इवोद्भूत-कुवेलत्वादवस्थितः ॥ ३२ ॥
અર્થ –તથા રાત્રી થવાથી તે નગરની બહાર કેઈક ભૂતના મંદિરમાં બીજા ભૂતની પેઠે તે પરિગ્રહવિનાને ધમ્મિલ રહે. છે ૩ર છે
जलयुक्तेन भुक्तेन । मुष्टिमानेन सर्वदा ॥ खस्य सोऽकलयद् वृत्तिं । निरपेक्ष इवामुषु ॥ ३३ ॥
અર્થ:–-વળી જાણે પ્રાણની અપેક્ષાવનાનો હેય નહિ તેમ તે હમેશા જલસહિત મુઠીભર અનાજથી પિતાનું ગુજરાન ચલાવતો હતે.
