________________
( ૩૧૮ )
અર્થ:—હવે આને માટે કાય કાઇ પણ વૈદ્ય છે કે કેમ ? તેની તપાસમાટે જાણે અતિઉત્સુક થયા હાય નહિ તેમ સૂર્ય પણ તે વખતે દ્વોપાંતરમાં ગયા. ૫ ૧૭
हृद्दुः खेनैव रथिन - स्तमसा जग्रसे जगत् || સવાય વ વિધાર—સામૈયોન્નિ વ્યનુંયંત ! ૧૮ ૫ અઃ—ત્યારે તે અગલદત્તનું હૃદય જેમ દુ:ખથી તેમ જગત્ અંધકારથી વ્યાપ્ત થયું, તથા આકાશમાં જેમ તારાઓ તેમ તેના મુખમાંથી ધિક્કારો પ્રગટ થવા લાગ્યા. ૫ ૧૮ ।
पंथा न पंथा सार्थेना - लुलोके म्लानदृष्टिना ||
થામાયા નીવનોપાય | વ મૂઢષિયામુના || ૧૧ ||
અઃ—વળી તે શ્યામદ્દત્તાને જીવાડવાના ઉપાયમાટે મૂઢ બનેલા અને સ્વાન દષ્ટિવાલા એવા તે અગલદત્ત તેજ પ્રયેાજનમાં લીન થઇને માર્ગ તરફ પણ દૃષ્ટિ કરી નહિ. ॥ ૧૯ ૫
तौ दंपती निरीक्ष्येव । कोक द्वंद्वैर्व्यघय्यत !! સરભુ મીહિત પદ્મ—નયોનયનૈરિવ | ૨૦ ||
અઃ—તે બન્ને સ્રીભરતારને જોવાથીજ જાણે કાકપક્ષિઓનાં જોડલાં વિયાગી થયાં, અને તેઓ બન્નેની આંખાનીપેઠે તલાવામાં કમલા ભીડાઇ ગયાં. ૫ ૨૦ ॥
क्रोडीकृत्य प्रियां देव - कुलद्वारे निशाभरे ||
હોય ચિતાર—શ્રુધારા: જિન્ન દેશોઃ ॥ ૨ || અર્થ:- હવે રાત્રિએ દેવમંદિરના દરવાજામાં તે અગલદત્ત પેાતાની પ્રિયાને આલિંગન દેને આંખામાંથી આંસુની ધારા કહાડતેથકા માટેથી રડવા લાગ્યા. ॥ ૨૧ ॥
गुणाभिरामे हा रामेश्वरि श्यामे समाये ||
અદુદુ:ણસહાયે સ્ત્ર | ત્તિ કેયત્તિ ન માપશે ॥ ૨૨ ॥
અર્થ : - હું ગુણિયલ ! હે જીવિતધરી! હું શ્યામા! હે શુભ આરાયવાળી ! તથા હે ઘણા દુ:ખામાં સહાયભૂત એવી પ્રાણપ્યારી ! તું કેમ ખેલતી નથી ? ॥ ૨૨ ॥
असंस्तुतेऽप्युपेत्य त्वं । मय्यरज्यस्तदा मुदा || संप्रति प्रतिपात्रं मां । किं प्रेयसि न भाषसे ।। २३ ।।
