________________
( ૧૧૬ )
મિથ્થાવલૢાજુજિતા-શુંમાઃ સંવરગં છે
निपीय साधोरित्युक्ति-सुधां मुमुदिरे द्विजा ॥ ३४ ॥
અ:—આ સંસારરૂપી જ ગલમાં મિથ્યાત્વરુપી લૂથી વ્યાકુલ થયેલા તે બ્રાહ્મણા સાધુનુ' એવી રીતનુ વાણીરૂપી અમૃત પીને
અત્યંત આનંદ પામ્યા. ૫ ૩૪ ૫
अयाभयं ददुर्विधाः । प्रपनजिनशासनाः ॥
ન જેમનું ઇનસાય | સર્વેષાવિ નિાં ॥ ૨૯ ||
અ:—પછી તે બ્રાહ્મણ્ણાએ જૈનધમ અગીકાર કરીને કેવલ તે કરાને નહિ, પણ સર્વ પ્રાણીઓને અભયદાન આપ્યું. ॥ ૩૫ ૫ अनत्ये सद्विज इव । स्वकृतेनैव कर्मणा । संप्रत्यनुशयाना त्वं । कमवष्टंभमाप्स्यसि ॥ ३६ ॥
અઈઃ—એવી રીતે હે પ્રિયે ! જેમ મકરો થયેલા તે બ્રાહ્મણ તેમ પાતેજ કરેલાં કાર્યથી હવે પશ્ચાતાપ કરવાથી તને કોણ આલમનરુપ થશે ? ૫ ૩૬ ॥
विधाय रभसा कार्यं । यदेतदनुशोचनं ॥
भद्रे भद्राकृते मूर्ध्न । तन्मुहूर्तविवेचनं ॥ ३७ ॥
અ:—માટે એવી રીતે હે ભદ્રે ! સાહસ કાય કરીને પછી જે પશ્ચાતાપ કરવા તે માથું મુંડાવ્યાબાદ મુહૂર્ત પૂછવા જેવુ' છે. । ૩૭ । साथ प्रोचे शुचा रुद्ध - कंठा कुंठाक्षरां गिरं ॥ માળેશ મા શતે ક્ષાર । ક્ષેન્સીમાંવિયોન્તિમિઃ ॥ ૩૮ ||
અર્થ:—હવે શાકથી કંઠ રુધાવાથી સુભદ્રાએ લથડતાં વચનથી કહ્યું કે હે સ્વામી ! આપ આવાં મ લેનારાં વચને મેલીને ઘા ઉપર ખાર નાખેા નહિ. ॥ ૩૮ ૫
हिताहितविमर्शोऽयं । केवलं दुर्यशश्छिदे ||
1
फलति प्राक्कृतान्येव । कर्माण्यत्र शरीरिणां ॥ ३९ ॥
અવની હિત અહિતનેા આ વિચાર કેવલ અયશના નાશ
કરનાર છે, માકી તા અહીં માણીએના પૂર્વે કરેલાં કર્યાંજ ફળે છે.
