________________
( ૧૧૩ )
અ:—હે મકરા તે પાતેજ તળાવ મનાવ્યું છે, અને વૃક્ષા પણ તે પાતેજ રોપ્યાં છે, તેમ તે પાતે કરેલી માનતામાંજ તું પકડાયા છે, માટે તું એ એ કરતા શામાટે રડે છે ? । ૧૫ ।
एवं मुनिनरेंद्रस्य । श्रुत्वा वाग्मंत्रमुत्तमं ॥
અનન્યભંતુ મેશ્ય | તુટ્યું વિમિનૌરનું ॥ ૬ ॥
અર્થ:—એવી રીતે તે મુનિરાજના વચનરૂપી ઉત્તમ મંત્ર સાંભલીને સર્પના ઝેરનીપેઠે તે મકરાનું દુ:ખ તુરત નાશ પામ્યું. ।। ૧૪ । अथ सांतव्यथं मेष – मशब्दं मंक्षु चारिणं ॥ विलोक्य विस्मिता विप्रा । अप्राक्षुर्मुनिपुंगवं ॥ १७ ॥
અ:—હવે તે મકરાને દુ:ખહિત કઇં પણ રાવિના જલદી ચાલતા જોઇને આશ્ચય પામેલા બ્રાહ્મણેાએ મુનિને પૂછ્યું કે, "રંગા किमभाणि त्वया भिक्षेा । येनायं निर्वृतः पशुः ।
इति तैर्भाषितोऽभाणी - न्मुनिस्तामेव गीतिकां ।। १८ ।। ૨૮ અર્થ:—હૈ ભિક્ષુ ! તેં શું કહ્યું કે જેથી આપશુ શાંત થઈ ગયા ? એવી રીતે તેઓએ પૂછવાથી મુનિએ તેજ કાવ્ય કહ્યો. ॥ ૧૮ ૫
विद्मस्त्वदुक्तभावार्थ । वयं नोत्तानबुद्धयः ॥
T
इति विप्रैर्मुनिः प्रोक्त – इछागस्य प्राग्भवं जगौ ॥ १९ ॥ અ:—અમે આછી બુદ્ધિવાળા તમારાં વચનને ભાવાર્થ સમજી શકતા નથી, એવી રીતે બ્રાહ્મણાએ કહેવાથી મુનિએ બકરાના પૂર્વભવ કહ્યો. ॥ ૧૯ ૩
ततो जातिमदाध्मात — कोपाः सर्वेऽपि वाडवाः ||
ધાડવાનિવલુડવાજા-સુગુતં તઃÐÁ | ૨૦ ||
અ:—ત્યારે જાતિમઢથી ક્રોધાતુર થયેલા તે સર્વે બ્રાહ્મણા વડવાગ્રિનીપેઠે જાજ્વલ્યમાન થઇને તપથી દુખલ થયેલા તે મુનિત્રતે કેપ
કરવા લાગ્યા. ૫ ૨૦ ॥
किमेवं भाषसे भिक्षो । वातकीवासमंजसं ॥ મેળેાયમઃ પુનઃ ॥ ૨૨ !!
પિતા નઃ સમૂહે
અર્થ:—અરે ભિક્ષુ! તું વાએલની માફ્ક આવું જીરૂં શામાટે એલે છે? અમારે પિતા તે દેવલાકમાં દેવ થયા છે, આ બકરો તા કાઈક બીજો છે. ૫ ૨૧ ॥
૧૫ સૂર્યોદય પ્રેસ-જામનગર.
