________________
(२) तं समासो दुविहं पण्णत्तं। तं जहा-पच्चक्खं च परोक्खं च ।
-
[नंदिसूत्र-२]
मूलसूत्रम्
आद्ये परोक्षम् ॥ १-११॥ * तस्याधारस्थानम्(१) परोक्खे णाणे दुविहे पण्णत्ते। तं जहा-पाभिणिबोहिय णाणे चेव, सुयनाणे चेव ।
[स्थानाङ्ग-स्थान-२, उद्देश-१, सूत्र-७१] (२) परोक्खनाणं दुविहं पन्नत्तं। तं जहा-प्राभिणिबोहिय नाणं परोक्खं च, सुयनाणं परोक्खं च ।
[नंदिसूत्र-२२]
मूलसूत्रम्
प्रत्यक्षमन्यद् ॥ १-१२ ॥
* तस्याधारस्थानम्(१) पच्चखे नाणे दुविहे पन्नत्ते । तं जहा-केवलणाणे चेव, णो केवलणाणे
चेव । णो केवलणाणे दुविहे पण्णत्ते। तं जहा-प्रोहिणाणे चेव, मणपज्जवणाणे चेव ।
__ [स्थानाङ्ग-स्थान-२, उद्देश-१, सूत्र-७१/२-१२] (२) नोइंदिय पच्चक्खं तिविहं पण्णत्तं। तं जहा-मोहिनाणपच्चक्खं, मणपज्जवनाणपच्चक्खं, केवलनाणपच्चक्खं ॥
[नंदिसूत्र-५]
मूलसूत्रम्
मतिः स्मृतिः संज्ञा चिन्ताऽभिनिबोध इत्यनन्तरम् ॥ १-१३ ॥ * तस्याधारस्थानम्
ईहा अपोह वीमंसा, मग्गणा य गवेषणा । सन्ना सई मई पन्ना, सव्वं आभिणिबोहियं ॥
[नंदिसूत्र-३७, गाथा-८०]
