________________
૧૯
કરીએ તો શુ તે ચીજ પ્રાપ્ત થઈ શકશે નહીં. ઉલટ તેથી વધારે ને વધારે અન્તર પડતું જશે. તેવી જ રીતે આપણે સંસાર સંબંધી, વેપાર રોજગાર વગેરઉપાધીઓમાં હમેશાં વધારો કરતા જઈએ, અને વળી બેલીએ કે “શું કરીએ ભાઈ! આત્મ સાધન કરવાનો સમય મળતું નથી.” એ તે શું તમારે બચાવ છે? તમારૂં તે કહેવું તદન મિથ્યા છે. ઉલટું લાભથી લેભની વૃદ્ધિજ થતી જાય છે. તે પછી આગળ જતાં આત્મ સાધન કરવાને સમયજ કયારે મળવાનો છે? માટે અત્યા રથીજ સમજોચેતે !!!
લેબને છત કઠીન છે, તે કરતાં માનને જીતવું એ વધારે કઠીણ છે. દ્રવ્યાદિ વસ્તુ મેળવવામાં એ બે દો મેટાં છે, તે જીતવા ઘણું કઠણ છે. માટે જે વખતે જેટલું મળે, તેટલામાંજ સંતોષ રાખી, આત્મ સાધન કરવામાં ધ્યાન આપવું. મનુષ્ય સર્વ કરવા સમર્થ છે. જુઓ ! આ સૂર્ય, ચંદ્ર, સમસ્ત જગતને પ્રકાશ કરે, એવા સમર્થ તેજ સ્વી છે, એમ પ્રત્યક્ષ નજરે પડે છે. પરંતુ તેઓની પહેલાંની સ્થીતિ યાદ કરશે તો માલૂમ પડેશે કે તેઓ પહેલા મનુષ્ય હતા, અને તેમણે મનુષ્ય-દેહમાંજ, એવું નામ-કર્મ ઉપાર્જન કર્યું કે આજે સર્વ જગતને પ્રકાશ કરવા શક્તિ ધરાવે છે. માટેજ શાસ્ત્રકાર પુનઃ પુનઃ કહે છે કે આ મનુધ્ય-જીંદગીમાં હરકેઈ કાર્ય સહેલાઈથી ઉદ્યમ પુર્વક સાધી શકાય છે, માટે નિરંતર શુભ-કર્મમાં ઉદ્યમવંત રહી ધર્મ સાધન કરવા, હિંમત અને શ્રદ્ધા પુર્વક મંડયા રહેવું –
