________________
બાવીશમી કિં ભાષણ, તું ભાષણ તેવીશમી,
એવી શમી તજજાતભાષણ,ર૪ ને સુમન૫ પચ્ચીશમી, [૧૨ મી અને આ ૧૯ મી આશાતના નામથી સમાન હવા છતાં તેમાં ફેરફાર છે. ૧૨ મી આશાતના રાત્રે નિદ્રાના સમયની છે અને આ ૧૯ મી આશાતના દિવસે બોલાવવા સંબંધી
છે. એમ “પ્રવ૦ સારો” અને “ધર્મસંગ્રહવૃત્તિમાં જણાવેલ છે. ૨૦ ગુરની સાથે શિષ્ય કઠિન, કર્કશ અને મોટા ઘાંટા-બરાડા
પાડીને જે બેલે તે તે “વદ્ધમષા” [વદ્ધ એટલે પ્રચુર—ઘણું
અને ભાષા એટલે બેલવું એ ] નામની આશાતના કહેવાય છે. ૨૧ ગુરુ જ્યારે બેલાવે ત્યારે શિષ્ય “મથા વં ' ઇત્યાદિ
બેલી આસન પરથી તરત ઊઠી ગુર પાસે જઈને નમ્રતાથી ગુરુ શું કહે છે તે સાંભળવું જોઈએ. તેને બદલે પિતાના આસને બેઠા બેઠા જ જે જવાબ આપે છે તે “તત્રગત ભાષણ” નામની એકવીસમી આશાતના કહેવાય છે. [ વર્તમાનમાં ગુરુ બોલાવતાની સાથે જ શિષ્ય તરત ની કહીને
ઊઠવાને રિવાજ એ પણ વિનય ભરેલું છે] ૨૨ ગુર જ્યારે બેલાવે ત્યારે શિષ્ય “કેમ? શું છે? શું કહે છે?”
વગેરે જે બેલે તે તે “કિં ભાષણ” નામની બાવીશમી આશાતના કહેવાય છે. [ગુરુ બેલાવે ત્યારે શિષ્ય મત્યએણુ વંદામિ' કહેવું અને તત્કાલ ગુરુ પાસે જઈને “આજ્ઞા ફરમાવો' ઇત્યાદિ નમ્ર વચન
બેલવાથી એ આશાતનાને દોષ લાગતો નથી.] ૨૩ ગુરને “ભગવંત, શ્રી, પૂજ્ય, આ૫' વગેરે મોટા માનવાળા
(બહુવચનવાળા) શબ્દોથી બેલાવવા જોઈએ, તેને બદલે શિષ્ય તું, તને, તારા' ઈત્યાદિ તોછડાઈવાળા (એકવચન વાળા)
