________________
૧૫
જ્ઞાન, દર્શન અને ચારિત્રના લાભ સિવાય શેષ વસ્ત્ર પાત્ર વગેરેના લાભના કારણથી ગુરુને જે વંદન કરે તે “કારણ” નામને પંદરમો દોષ કહેવાય છે. [જો કે તાનાદિકના લાભને આ કારણ દેષમાં કહ્યો નથી, છતાં લેકમાં પૂજા મહત્ત્વાદિ અર્થે જ્ઞાનાદિકના લાભની ઈચ્છા પણ કારણ દોષમાં ગણાય છે.] વંદન કરવાથી મારી લઘુતા જણાશે એમ સમજી ચેરની જેમ છાના છૂપા રહી, ગુરુને જે વંદન કરવું તે “સ્તન” નામને સેળ દોષ કહેવાય છે. [ અર્થાત ચોરની જેમ છુપાને વંદન કરે તે.] અથવા કઈ દેખે ન દેખે તેમ ઉતાવળથી એકદમ જે
વંદન કરવું તે પણ “સ્તન’ દેષ કહેવાય છે. ૧૭ “વિધિવત્ત-પરદુઃ ' એ ૧૫ મી ગાથામાં કહેલ [ વ્યગ્રચિત્ત
વાળા હોય, પરાભુખ હોય, પ્રમાદયુક્ત હોય, આહાર અને નિહાર કરતા હોય અથવા કરવાની ઈચ્છાવાળા હોય એવા ગુરુને એ સમયે વંદન કરવું નહિ ] વંદનના અનવસરે રે ગુરુને વંદન કરે તે પ્રત્યુનીક' નામને સત્તર દેવ કહેવાય છે. [અર્થાત્ અનવસરે વંદન કરે છે.] ગુરુ રોપાયમાન–કધવાળા થયા હોય, એ સમયે જે વંદન કરવું તે “રૂષ્ટ' નામને અઢારમો દોષ કહેવાય છે. અથવા શિષ્ય પિતે ક્રોધાયમાન થયો હોય, એ સમયે ગુરને જે વંદન કરવું તે પણ “રૂષ્ટ' દોષ કહેવાય છે. [ આ દેશ ૧મા પ્રત્યેનીક દેશમાં ગૌણપણે આવી જાય છે,
તે પણ રોષની મુખ્યતા બતાવવા માટે જુદો જણાવ્યા છે.] ૧૯ “કાછના મહાદેવ સમાન હે ગુરુ ! આપને વંદન ન કરવાથી
(આપ) રોષ કરતા નથી અને વંદન કરવાથી પ્રસન્ન પણ થતા નથી, માટે વંદન કરીએ કે ન કરીએ તો પણ આપને મન
