________________
૧૨
શ્રી વિમલ સ્તુતિ.
કિં વા સર્ભક્તિનિર્વાહ્ય! સદ્ભક્તિત્વયિ તાદશી ; નિશ્ચલાદ્યાપિ સમ્પન્ના, ન મે ભુવનભૂષણ !. લીલાદલિતનિઃશેષ-કર્મ જાલ! કૃપાપર; મુક્તિમર્થયતે નાથ! એનાદાપિ ન દીયતે. ૧૦ ફુટ ચ જગદાલ...! નાથેદં તે નિવેદ્યતે, નાસ્તીહ શરણું લેકે, ભગવન્ત વિમુચ્ચ મે. – માતા – પિતા બધુ–સ્વં સ્વામી વં ચ મે ગુરુ; ત્વમેવ જગદાનન્દ! જીવિત જીવિતેશ્વર ! ત્વયાડવધીરિતે નાથ ! મીનવજજલવર્જિતે; નિરાશે દે માલખ્ય, પ્રિયે હે જગતીતલે. સ્વસંવેદનસિદ્ધ મે, નિશ્ચલ ત્વયિ માનસમ સાક્ષાભૂતાન્યભાવસ્ય, યદ્ધા કિંતે નિવેદ્યતામ. મચ્ચિત્ત પવન્નાથ ! દષ્ટ ભુવનભાસ્કરે, વયહ વિકસત્યેવ, વિદલકર્મ કેશકમ. અનન્તજનુસંતાન-વ્યાપારાક્ષણિકસ્ય તે; મમેપરિ જગન્નાથ ! ન જાને કીદશી દયા. સમુન્નતે જગન્નાથ ! ત્વયિ સધ્ધર્મનીર, નૃત્યયેષ મયૂરાભે, મ ડશિખડિકઃ. તદસ્ય કિમિયં ભક્તિા, કિમુન્માદથમીદશ; દીયતાં વચનં નાથ! કૃપયા મે નિવેદ્યતામ. મજ્જરીરાજિતે નાથ! સચ્ચતે કલકેફિલ યથા દષ્ટ ભવ, લસકલકલાકુલઃ
