________________
२११
॥ ४२ ॥ नष्ट थयो छे शम, संयम, योग जेनो, एवो जे पुरुष रतिमां मोहित चित्तथइने दारु, मांस वगेरे भक्षण करवावाळी 'वेश्याने मुखचुंबन करे छे, तेने व्रतरुपी रत्न केवी रीते रही शके ? ॥ ४३ ॥ जे नीचाचारी मूर्ख हमेशां वेश्याने वशीभूत थई पुत्र, मित्र, बांधव अने आचार्य समूह क नथी मानतो, तेने शान्त पुरुषोद्वारा आराधवा योग्य धर्मनी प्राप्ति क्यांथी धाय ? ॥ ४४ ॥
जो के पोतानी स्त्री सुखकारी छे परंतु अतिशय आसक्तिथी सेवन करेली ते पण महा दुःखनुं कारण छे. जे प्रमाणे टाढथी पीडाता मनुष्यने अग्नि प्यारी छे तोपण अतिशय सेवन करेली अग्नि शुं शरीरने अथवा लोहीने बाळनारी नथी ? अवश्य छे. ए माटे जे जितेंद्रिय, तीव्र कामना बाणोना गर्वनो नाश करवावाळा महापुरुष अष्टमी चतुर्दशी बगेरे. पर्वोमां हमेशां मैथुनकर्मना त्यागी छे, ते सधळा देवताओवडे पूज्य स्वर्गना इन्द्र थाय छे ॥ ४५-४६ ॥
जे पूर्वोपार्जित मेळवेला धननो क्षणभरमां नाश करीने घरमा अनिवार्य दरिद्र भरेछे एवो जे जुगार रमवो ते पण बुद्धिमानोए छोडी देवु जोइए ॥ ४७ ॥ जुगारीने तेना भाई बंधु छोडी दे छे, पंडितो तेनी निंदा करे छे, दुर्जन पुरुष हांसी करेछे, सज्जन पुरुष तेनी दुर्दशामाटे अफसोस करे छे तथा एकबीजा जुगारी तेने बांधे छे, लातो मारे छे, दुःख देछे अने नाना प्रकारनी वीटंबना करेछे ॥ ४८ ॥ ए द्यूतकर्म धर्म, अर्थ, कामने नष्ट करवामां चतुर, सघळा प्रकारनां पापकर्म वधारवाने तत्पर अने शीलसंयमी द्वारा निंदनीय छे, ते माटे जुगारथी वधारे अनिष्टकारक बीजुं कांई पण नथी ॥ ४९ ॥ जे मूर्ख निर्लज्ज थईने