________________
ते विद्याधर पांडुनी आ प्रमाणे अलोभताने ओई तेने पोतानो परम मित्रा समजवा लाग्यो; केमके-जे अन्य द्रव्यथी परांडमूख छे ते जगता मात्रना मित्र थाय छे ॥ २२ ॥ ते विद्याधरे पांडुने कह्यु के-हे साधु ! तुंज मारो मित्र छ, केजे परद्रव्यने कचरा समान जुए छ ॥ २३ ॥ हे मित्र ! तुं उदास देखाय छे तेनुं कारण शुं छे ? केमके-चतुर पुरुष पोताना मित्रथी कई पण छुपावता नथी ॥ २४ ॥ त्यारे पांडुए कह्यु के-हे मित्र ! सूर्यपुरमां अंधकवृष्टि नामनो राजा स्वगना इन्द्रनी माफक राज्य करतो रहे छे, ते राजाने त्रिलोकने जीतबाबाळा कामदेवे उंची करेली पताका समान एक कुति नामनी अतिशय सुंदर कन्या छे ॥ २५-२६ ॥ ते कामदेवने वघारवा वाळी कन्या तेना पिताए पहेलांतो मने आपत्री कही हती, परंतु मने पांडुरोगी जोईने हवे आपनो नथी ॥ २७ ॥ तेज माटे हे मित्र ! मारा मनमा लाकडाने कुहाडा समान मारा माने कापवावाळो खेद उत्पन्न थई गयो छे ॥ २८ ॥ त्यारे चित्रांगदे कायु के-हे मित्र ! ए खेदपणाने छोड, हुं तारा उगने दूर करीश, तुं मारुं कर्तुं कर ॥ २९ ॥ हे मित्र ! आ मारी अंगुठीने लईने पहेरी ले, जेनाथी तुं कामदेव समान सुंदर थई ते तारा मननी प्यारीने सेवन कर. ज्यारे ते गर्भवती थई जशे, त्यारे ते राजा पोते पोतानी मेळेज तने आपी देशे, केमके-दषित कन्याने पोताना घरमां कोई पण राखतुं नथी ॥ ३०-३१ ॥ ते पछी ते पांडु ते अंगुठी पहेरीने कुंतीना महेलमां गयो. पहेलां तो संसारी जीव पोतेज विषयलंपटी होय छे; पण ज्यारे सुगम उपाय मळी जाय तो पछी कहेज शुं ॥३२॥ आ. प्रमाणे कामाकारनो धारक ते पांडु कुंतीने
