________________
પ્રેરક વાતો
૭૦૫ • ચિત્રકલા, સંગીતકલા અને શિલ્પકલાના જ્ઞાતા હતા. . • અભુત શાસનરાગ અને જ્વલંત વિષયવિરાગ ધરાવનારા હતા.
નિર્ધામણામાં કુશળ ને ગ્લાનસેવામાં તત્પર હતા. • નિષ્કલંક બ્રહ્મચારી હતા.
શ્રીસૂરિમંત્રના નિત્ય-નિયમિત સાધક હતા. પ્રાચીન કથાઓમાંથી જીવનરહસ્યોની ખોજમાં, શાસ્ત્ર પંક્તિઓ અને સ્તવનો
પર અદ્ભુત અનુપ્રેક્ષામાં તેઓશ્રી માહેર હતા. 1 જયપુર-આત્માનંદ જૈન સભા ભવનમાં પૂજ્યશ્રી ચાતુર્માસ બિરાજતા હતા.
બે મુનિઓને વ્યાકરણ ભણાવવા પંડિતજી ચંડીપ્રસાદજી રોજ આવે. ચોમાસું પૂરું થવા આવ્યું. એક વાર પંડિતજીએ હૃદય ખોલ્યું: “મહારાજજી ! કૈસી બડી વિભૂતિ હૈ આપકે ગુરુદેવ ! ઐસા સાધુ કહીં ભી આજ તક હમને નહીં દેખા!ચાર માહ સે આતા હૂં, જાતા હું, દેખતા હું - આપકે ગુરુદેવ કો, તનિક ભી પ્રમાદ નહીં, દોપહર કભી સોતે નહીં, સારે દિન અપને ચિંતન ઔર લેખનકાર્ય મેં વ્યસ્ત રહતે હૈં, કોઈ આડંબર ભી નહીં રખા, અવધૂત હૈ સચ્ચે અવધૂત ! મેરા સિર ઝુક જાતા હૈ ઉનકો દેખકર !” પૂજ્યશ્રીના ત્યાગ-વૈરાગ્ય-અપ્રમાદથી વગર ઉપદેશે વિદ્વાન બ્રાહ્મણ પંડિત ખૂબ ભાવિત-પ્રભાવિત થઈ ગયા હતા. એક વાર પૂજ્યપાદ દાદા ગુરુદેવશ્રી પ્રેમસૂરીશ્વરજી મહારાજાએ એક મહાત્માને કહ્યું : “ભાનુવિજયને બોલાવ.” “તહત્તિ” કહીને તુરત તેઓ પૂજ્ય ગુરુદેવશ્રીને બોલાવવા ગયા. પૂજ્યશ્રી કાર્યમાં વ્યસ્ત હતા. તેથી ૨૪ મિનિટ એમ જ ઊભા રહ્યા... એટલામાં ગુરુદેવશ્રીએ ઉપર જોયું. એટલે એમણે કહ્યું : “આપને પૂજ્ય ગુરુ મહારાજજી યાદ કરે છે.” આ સાંભળતાં જ ગુરુદેવશ્રીએ જરા ગુસ્સાથી એમને કહ્યું, “ગુરુદેવ બોલાવે છે તો મને તુરત કહેવું જોઈએ ને? ઊભા કેમ રહ્યા? આપ કાર્યમાં મશગૂલ હતા, તેથી ન બોલ્યો.” “ગુરુદેવના આદેશ આગળ મારું કાર્ય વળી કયું મોટું હતું...?” તેમ કહેતા તુરંત પોતાના ગુરુદેવશ્રી પાસે પહોંચી ગયા. “ના, તારે વ્યાખ્યાનમાં નથી જવાનું.”
