________________
२१
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः
उवकोसाए भणियं 'भयवं ! मिच्छा मि दुक्कडं जमिह । कयबंभवयाए वि हु कयत्थिओ कज्जमासज्ज ॥१५२॥ किंतु तुह बोहणत्थं एवमुवाओ इमो मए रइओ । ता खमिऊणं सव्वं गुरुजणवयणुज्जमं कुणसु' ॥१५३॥ 'इच्छं' ति भाणिऊणं संपत्तो सूरिणो समीवम्मि । धणियं खरंटिऊणं तेहिं वि आलोयणा दिण्णा ॥१५४॥ आलोइयपडिकंतो पुणो वि तव-संजमं मुणी कुणइ । उवकोसा वि हु दिण्णा रण्णा तुट्टेण रहियस्स ॥१५५॥ जा न वि विसिट्ठरागं तस्सुवरं कुणइ ताव एसो वि । तीए मणरंजणत्थं नियय दंसेइ विण्णाणं ॥१५६॥ गंतुं असोगवणियं पल्लंकत्थो धणुं परामुसइ । आरोविय बाणेणं विधइ अंबाण वरखंबी ॥१५७।। तस्स य सरस्स पुंखे, विंधइ अण्णेण तिक्खबाणेणं । अवरेण तस्स वि, तओ कमेण जा हत्थपप्पं ति ॥१५८॥ ताहे खुरुप्पबाणं खिविउं छिदित्तु सुत्तओ चेव । गिण्हइ उवकोसाए दावितो निययविण्णाणं ॥१५९॥ तो तब्भावं नाउं उवकोसा भणइ 'पेच्छ मह इन्हि । विण्णाणं' इइ वोत्तुं सरिसवरासिं करावेइ ॥१६०॥ नच्चित्तु तीए उवरिं पुणो वि सूईओ खोविउं तत्थ । अंतरिय पुप्फपत्तेहिं ताओ पुण नच्चिया एसा ॥१६१॥ एवं नच्चंतीए न खोविओ सरिसवाण सो रासी । न य विद्धा चलणेहिं, दटुं रहिओ समाउट्टो ॥१६२।। पभणइ 'मग्गेहिवरं जेण पयच्छामि जं ममायत्तं । जम्हा हु रंजिओ हं, दुक्करकरणेण तुह इमिणा' ॥१६३॥ सा भणइ 'दुक्करं किं मए कयं जेण रंजिओ एवं । सव्वाण दुक्करतरं विहियं नणु थूलभद्देण ॥१६॥
१. ला. "ण पवरबा
॥
