________________
२९५
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः
पुट्ठा य 'किं गुणोयहि ! वच्छे ! तं इत्थ एक्किया रण्णे ?' । सा वि असेसं वत्तं जं जहवत्तं परिकहेइ ॥१३९॥ पेच्छह विहिणो दुव्विलसियं ति भणिऊण नेइ तं वहणे । ण्हाणाई काराविय भुंजावइ मोयगाईयं ॥१४०॥ चलिओ य ततो कमसो पत्तो अणुकूलवायजोगेण । बब्बरकूले तत्तो ताडावइ पडउडि रम्मं ॥१४१॥ उत्तारिय भंडाई पडउडिमज्झम्मि नम्मयं ठविउं । गिहिय उवायणाइं गच्छइ नरनाहपासम्मि ॥१४२॥ नरवइणा सम्माणे विहिए तो जाइ निययठाणम्मि । जावऽच्छइ कइ वि दिणे ता जं जायं तयं सुणह ॥१४३॥ अत्थि तहिं वत्थव्वा हरिणी नामेण सुंदरा गणिया । नीसेसकलाकुसला गोरव्वा नरवरिंदस्स ॥१४४॥ वेसायणप्पहाणा उब्भडलावण्णजोव्वणुम्मत्ता । सोहग्गवरपडागा सुपसिद्धा रिद्धिपरिकलिया ॥१४५।। सा रण्णा परिभणिया समत्थ वेसाण भाडियविभागं । गिण्ह तुम मज्झं पुण विढविसि जं तं तयं देयं ॥१४६॥ जो य इह पोयसामी आगमिही सो य अट्ठसहसं तु । दीणाराणं देही तुझं मज्झ प्पसाएण ॥१४७॥ एसा तत्थ ववत्था वेसाणं अत्थि राइणा समयं । हरिणीए तओ चेडी पट्टविया वीरदासस्स ॥१४८।। पासम्मि तीए भणिओ सो जह 'वाहरइ रिण्णिया. तुब्भे' । तेण वि सा पडिभणिया "जइ वि हु रूवाइगुणकलिया ॥१४९॥ अण्णित्थी तह वि अहं भुंजामि न वज्जिउं नियकलत्तं" । तीए वि तओ भणियं 'आगंतव्वं तए तह वि' ॥१५०॥ तो जाणिय भावत्थो, अप्पइ दीणारसहसमट्ठहियं ।। सा वि तयं घेत्तूणं, वच्चइ हरिणीए पासम्मि ॥१५१॥
