________________
१३९
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः
सेट्ठी वि सीयलजलं घेत्तूणं एइ जाव ता मिठो । दद्रुण जलं इंतं मणम्मि उक्करिसिओ बाढं ॥१४२॥ काऊण गरुयथाम उग्घोसइ जाव पंचनवकारं । भिन्ना झडत्ति सूला मरिऊण य वंतरो जाओ ॥१४३॥ दट्ठण निययरिद्धि ओहिन्नाणेण जा पलोएइ । ता पेच्छइ नियदेहं सूलाए उवरि संभिन्नं ॥१४४॥ पंचनमोक्कारफलं एयंति वियाणिऊण जा नियइ । तो पेच्छइ जिणदासं गहियं आरक्खियनरेहिं ॥१४५॥ चोरस्स भत्तदाई एसो ति निवेण ठाविओ दोसं । भामित्तु नगरमज्झे पच्छा वज्झो समाणत्तो ॥१४६॥ तं वज्झं निज्जंतं दटुं देवो समागओ तुरियं । नयरस्सुवरि विउव्वइ अच्चंतमहालयं सेलं ॥१४७॥ तं दटुं नरनाहो भयभीओ सयललोगपरियरिओ । धूवकडच्छुयहत्थो विण्णवई तम्मुहो होउं ॥१४८॥ 'देवो व दाणवो वा जो को वि हु कोविओ अयाणेहिं । सो खमउ अम्ह सव्वं' इय भणिए जंपए देवो ॥१४९॥ 'र रे पाव ! नराहिव ! अवियारियकज्जकारय ! अणज्ज । चूरेमि निच्छएणं' इय भणिए भणइ पुण वि निवो ॥१५०॥ 'अन्नाणेणं सामिय ! जं किंचि कयं खमेहि तं सव्वं । तुह आणानिद्देसे वट्टामो संपयं अम्हे' ॥१५१॥ रे रे ! निरावराहो अहयं पि विणासिओ विसेसेण । एसो पुण मज्झ गुरू वज्झो आइट्ठओ तुमए ॥१५२॥ पावेसु जो अपावो वंचणनिउणेसु जो सया सरलो । अदयेसु वि दयकलिओ सत्तूसु वि जो सया मित्तो ॥१५३॥ तियसाण वि जो पुज्जो जिणधम्मपरो समत्थगुणनिलओ । सो वि हु. वज्झो विहिओ एमेव य कह तए पाव ! ॥१५४॥
१. सं.वा.सु. जिणयासं ॥ २. ला. च ।।
