________________
३५४
કરીસ જઉ પરભવ હિત કાંઇ, કાંઈક કરિ સુકૃત કિહિ ઠાંઇ; વળી તે મદ મત્સરે ન હાર, માનાદિકે નરકગતિ ધાર.
પહિલે પાપ સંસારે પડ્યો, હવે કિસ્સું ગુણિયલ મદ જડ્યો; નવિ જાણે સ્યું ભવજલનિધે, પાડે મંત્રી સાંકલ મધે,
કષ્ટે તુજ ધરમ લવ મિલ્યો, યુગપત જાઇ કષાયે ભિલ્યો; અતિયત્ને સુ લલ્લું ધન લેસુ, મૂરખ કિમ હારે ફુંકેસુ.
મિત્ર તેહ શત્રુ હવે તરત, ધરમ મલિન યશ અપયશ ઝત; ન ધરે નેહ બંધવ માબાપ, ઇહ પરભવસુ કષાયે તાપ.
રૂપ લાભ કુલ વિક્રમપણે, વિદ્યા તપ દત પ્રભુતા ભણે; સું મદ વહે ન જાણે મૂઢ, તે અનંત નિજલાઘવ વૂઢ.
श्रीअध्यात्मकल्पद्रुमे
વિણ કષાય ન વધે ભવરાશ, ભવ ભવમાંહે એ મહાપાસ; એ કષાય ભવતરુના મૂલ, તે છંડ્યા આતમ શિવતૂલ. દેખી નરક તિર્થંગ્ વેદના, શ્રુત નજરે પ્રેમ દુર્લભ મના; કૌતુક તે હરખે જે વિષે, વિફલ ચેતન એ જીઉ નવિ લખે.
ચોરે તિમ રાજન અનુચરે, દુષ્ટ પ્રમાદ તુજ ગુણધન હરે; ન લખે કાં લુંટાતું ફરે.
...(?)
મૃત્યુથકી રાખ્યો નહીં કોઇ, રોગભીતિ ન ગમાડી જોઇ; ન કર્યો સુખિયો ધરમે જગત્, તો સ્યો ગુણમદ પ્રભુતા કરત. કર્યો કષાય નિવારવા, એ સક્ષમ અધિકાર; શાસ્ત્રહ આગમ આસરી, ઉપદેશ વેહવાર. ॥
-: ઇતિ સપ્તમઃ કષાયનિગ્રહાધિકાર :
વહે હિયે તુજ સિલા સમાન, આગમ રસ નવિ પેસે કાંન; જે ઇહ નવી જીવદયાલીન, થયો નહી પ્રમ` ભુવન અધીન.
૧. ધર્મ.
૮૩
૮૪
૮૫
૮૬
८७
૩૧ ૩ છુ
૯૧
૯૨
