________________
પા
કરીને પિતાના ગામ તરફ તે પાછો ફર્યો, એવામાં માર્ગમાં ત્રણ ચેરેએ તેને અટકાવ્યું. તેમને ત્રણ બાણથી લીલામાત્રમાં મારીને તે પોતાના ગામે ગયે. કારણ કે મણિ મંત્રાદીકનો મહિમા અચિત્ય કહેવાય છે. તે વૃત્તાંત ગામમાં સાંભળીને ભીમ રાજાએ તેને બોલાવીને કહ્યું કે:-“હે ભદ્ર ! તે બહુ દુષ્કર કામ કર્યું. તે વખતે તે ધન અને વસ્ત્રાદિકથી હીને છતાં સભાજનોએ ઉત્કૃષ્ટ શૌથી મંડિત સિંહના જેવો તેને જે. એવામાં રાજાએ તેને ખુલ્લી તલવાર સોંપી, એટલે શત્રુઓને શલ્યરૂપ એવો સેનાપતિ બોલ્યા કે –
તાજુ રમuી, યંત્ર સ્થાન” जिण्हा इक सम्प्पीआई', तिलतोल कप्पास." ॥१॥ એવામાં જિહ બોલ્યો કે:"असिधर घणुधर कुतधर, सत्तिधराय बहुज। . सत्तुसल्ल रणसूर नर, विरलति जणणिपस्य' ॥१॥
આ સાંભળીને રાજાએ કહ્યું કે-હે ભદ્ર! તે ઠીક કહ્યું કારણ કે – - “અશ્વ, શસ્ત્ર, શાસ્ત્ર, વીણા, વાણી, નર અને નારી–એ પુરૂષ વિશેષને પામીને એગ્ય વા અગ્ય થાય છે.” પછી ભીમરાજાએ તેને ત્રણ વાર ઉજવલ પટ્ટકુળ પહેરાવ્યા અને પ્રમુદિત થઈને પુષ્કળ સુવર્ણાદિક આપ્યું. તથા નિકોશ ખડગ, રસૈન્ય અને ધવલકૃપુરનું સ્વામિત્વ આપીને રાજાએ તેને વિસર્જન કર્યો. એટલે તે પણ પોતાના પુરમાં આવ્યું. પછી ગુજ૨ ભૂમિમાં તે જિણહ કોટવાલ થઈને રક્ષક બન્યા, ત્યારથી ચોરનું નામ માત્ર પણ નષ્ટ થઈ ગયું
એકદા કોઈક ચારણે તેની પરીક્ષા કરવાની ઈચ્છાથી એક ઉંટ ચે. એટલે તેને જિહના માણસે એ પકડીને
