________________
ર૩ર
તમને નમસ્કાર છે એમ ઉભા થઈને બોલતા એવા તેમની સાથે તે પાવન જળથી આચમન કરીને ગૃહમાં ગયા. ત્યાં કોટી શ્રાવકેને માટે તૈયાર કરેલ રસોઈ તે કપટ શ્રાવક દિવ્ય પ્રભાવથી એક ક્ષણવારમાં ઉઠાવી ગયે અને બેલ્ય કે – “અરે! ક્ષુધાથી વ્યાકુળ થયેલા મને ભોજન પિરસે. હે સૂપકા ! દંડવીર્યને શા માટે લજજાપાત્ર કરે છે ?' આ સ્વરૂપ ચરપુરૂષોએ રાજાને જણાવ્યું એટલે તેણે પોતે આવીને માપવાસીની જેમ તેને ક્ષીણકુક્ષિવાળે જે પછી તે માયાવી શ્રાવક પણ શ્રદ્ધાસંયુક્ત તે રાજેદ્રને જોઈને દીનભાવને પ્રકાશમાં કઠિન ભાષામાં બે કે – હે રાજન! તેં શ્રાવકોને ઠગવા માટે આ રસોઈયા રાખ્યા છે. કારણ કે બુભુક્ષિત ભૂખ્યા એવા મને એકને પણ એ સંતેષ પમાડી શકતા નથી.” આ પ્રમાણે સાંભળીને કંઈક કુપિત થઈને રાજાએ પોતાની નજર આગળ રસેઈયાઓ પાસે સે મૂડ અન્ન રંધાવ્યું એટલે રાજાના દેખતા ઈધનસંચયને જેમ અગ્નિ ભક્ષણ કરે, તેમ તે પોતાની માયાથી તે અનને એક ક્ષણવારમાં જમી ગયે. અને તે માયાશ્રવાક પુનઃ બાલ્યા કે – “જે પૂર્વજોના કુળ, કીત્તિ અને પુણ્યને અધિકતા ન પમાડે તેવા પુત્રથી પણ શું? હે ભૂપ! શ્રાવકને ભે જન આપવા રૂપ માયાને મૂકી દે, લજજાને તજી દે. ભોજન શાળાના આડંબરને ધારણ કરી તું માણસને શા માટે છેતરે છે ?” આવી તેની નિષ્ફર વાણી સાંભળીને પણ તે કે પાયમાન ન થયે, પણ પિતાના પુણ્યની અપૂર્ણતાને સમજી ઉલટ તે પિતાને જ નિંદવા લાગે. એવામાં રાજાના ભાવને જાણીને મંત્રી પવિત્ર ભાષામાં બે કે – કહે સ્વામીન ! શ્રાદ્ધરૂપ કરી છળ કરનાર એ કેઈક દેવ લાગે છે. માટે જે શ્રાવક વેષ પર તમારે ભક્તિભાવ હોય, તે
