________________
૧૯૯
આ બે વસ્તુ ભેટ મૂકીઃ—તે સ્વલ્પ જોઇને રાજા ક્ષણભર રૂષ્ટમાન જેવા થઈ ગયા. તે વખતે સભાસદો પણ બધા જોવા લાગ્યા પણ કાઈ પરીક્ષા કરનાર ન હતા, એટલે સપાદલક્ષ પણ વિચારવા લાગ્યા કેઃ— અહા ! આ લાક ભૂખ લાગે છે.’ એવામાં જગતસિંહ ખેલ્યા કે—આ અને વસ્તુ અમૂલ્ય છે. તેમાં પ્રથમ આ ચંદનના કટકાનુ માહા
મ્ય સાંભળેા-અગ્નિમાં તપાવતાં એ સામના પ્રમાણ જેટલુ થાય છે તથા એના મધ્યસ્થ ખંડમાં પણ હિમકણુ જેવુ' તેલ છે. વળી છ માસના જ્વરથી પીડાતા માણસને આ ખંડ ઘસીને પીવરાવવામાં આવે તે તે પ્રાણી નિરોગી થાય છે. હે દેવ ! હવે આ બે મેાતીનુ પણ કૌતુક સાંભળેા એ અનેમાંથી ગમે તે એક વેચીને બીજાને ગાંઠમાં માંધેલ હાય, તેા ઉત્સુક મિત્રની જેમ તે સંધ્યા થતાં અવશ્ય આવીને ભેગા મળે છે.' આ પ્રમાણે સાંભળીને રાજાએ વિસ્મય પામીને પરીક્ષા કરી. પછી શ્રેષ્ઠીને તેણે પૂછ્યુ કે —આ બધું તેં શી રીતે જાણ્યુ ?” તેણે કહ્યું કે— બાલ્ય વયથી વસ્તુ પરીક્ષાને મેં અભ્યાસ કર્યા છે. આ પ્રમાણે પુણ્યના વિષયમાં પણ સજ્જનેાએ પરીક્ષા કરવી ઉચિત છે. બાહ્ય વસ્તુની પરીક્ષામાં મારૂ મન પ્રસન્ન થતું નથી.' આવી તેની ઉક્તિથી પ્રસન્ન થયેલ રાજા સપાદલક્ષીય ભૂપ પર અત્યંત પ્રસન્ન થયા.
એ રીતે યાવજ્જીવ ધર્મની પાંચ વેલા આરાધતાં સત્ય ભાષા ખેલતાં જગતસિહ શ્રેષ્ઠીએ ચિરકાલ પત શ્રી જિનશાસનને ઉદ્યોત કર્યાં.
