________________
૧૮૨
ખેડૂતે હર્ષિત થઇને કૃષિ કરવા લાગ્યા અને ધાર્મિક લાક જેમ સુપાત્રે બીજ વાવે તેમ તે ક્ષેત્રમાં બીજ વાવવા લાગ્યા. તે વર્ષે અન્ય વર્ષની નિષ્પત્તિ કરતાં બમણી પેદાશ થઈ એટલે રાજા પણ પૌરજના સહિત બહુ ઋદ્ધિવાળા થઈ ગયા.
એવામાં કાર્તિકમાસ ઉતરતાં હે‘મત સમયમાં એકદા કોઈ કેવલજ્ઞાની આચાય ત્યાં પધાર્યા. એટલે તે દેવજ્ઞ તથા પૌરજના સહિત રાજા તેમને વદન કરવા ગયા, અને તેણે નૈમિત્તિકની ઉક્તિ અન્યથા થવાનુ કારણ તેમને પૂછ્યુ આચાય માલ્યા કેઃ—‘હે રાજન્ ! આજ તારા નગરમાં ધનદ્રત શ્રેષ્ઠી અને ધનેશ્વરી તેની ભાર્યા છે. તેમને એકદા સર્વને સુખકારી એવા પુત્ર ઉસન્ન થયા. જેના પ્રભાવથી તમારા જેવાઓના હને માટે મેઘ વસ્યા. એ પૂર્વભવમાં એક ભિક્ષાચર રક હતા. એકદા કાઇક મુનિને જોઈને તેણે હ થી વંદના કરી. એટલે તે મુનિએ તેને કહ્યું કે--‘ હે ભદ્ર ! કંઇક નિયમ લે. નહિ તે પણ અત્યારે તારી પાસે કઈ તેવી સપત્તિ નથી' પછી તેણે તેમની પાસે દેવવંદન વિગેરે નિયમા લીધા, અને અનુક્રમે ભાગ્યચાગે તે પણ મહદ્ધિક થયા, એટલે પેાતાની પૂર્વાવસ્થા સબારીને તેણે પગલે અન્ન, પાના દ્વિકની સત્રશાળાએ મ’ડાવી અને તે વખતે તેણે ૨ કથી માંડીને રાજા પ ત એક લાખ મનુષ્યાને તથા હજારો સાધુઆને પણ સ તાષ પમાડયા. પછી પેાતાના જીવિત પ ત તેણે અખંડ દાન પુણ્ય કર્યુ. અને તેથી આ ભવમાં સ પ્રાણીઓના આધારભૂત થયાં. જો એ બાળક જન્મ્યા ન હાત, તા દુષ્કાળ થાત. કારણ કે અન્ય દેશેામાં અલ્પજ વરસાદ થયેા છે. માટે આ નૈમિત્તિક યથાર્થ વાદી
