________________
૨૪
-
आराहणापणगं (३) छण्ह विजीवणिकायाण जं मए किंचि मंगुलं रइयं । ते मे खमंतु सब्बे एस खमावेमि सव्वे वि ||७|| से जाणमजाणं वा राग-द्दोसेहि अहव मोहेणं । जं दुक्खविया जीवा खमंतु ते मज्झ सव्वे वि ||९|| खामेमि सव्वजीवे, सव्वे जीवा खमंतु मे | मेत्ती मे सब्वभूएसु वेरं मज्झ ण केणइ ||८०|| (सु. ८१. कामगइंदमुणिणो अंतगडकेवलित्तं) एवं च कयसावञ्जजोगवोसिरणो पुव्वदुक्कयदूमियजंतुखामणापरो वड्ढमाणसुहज्झवसायकंडओ अउब्वकरणपडिवण्णखवगसेढिपरिणामो उप्पण्णकेवलनाणदंसणधरो जाओ अंतगडो कामगइंदमुणिवरो ति ||८१||
|| द्वितीयाऽऽराधना समाप्तेति ॥ (सु. ८२. वइरगुत्तमुणिणो संलेहणापडिवत्ती) एवं च वच्चमाणेसु दियहेसु वइरगुत्तसाहू वि णाऊण अत्तणो आउयकम्मक्खयं दिन्नालोयणो उदरियसबसल्लो कयकायब्बो णिसन्नो संथारए ||८|| तत्थ भणिउमाढत्तो, अवि य - (गा. ८३-१२९. वइरगुत्तमुणिकया आराहणा)
