________________
૧૬
आराहणापणगं (२)
जं
सुहुम बायरं वा पाणवहं लोह-मोहजुत्तेणं । तिविहेण कयं तिविहं तिविहेण वि वोसिरे सव्वं ||४६||
जं कह वि सं भणियं हास-भयक्कोध-लोभ-मोहेहिं । तं तिविहकालजुत्तं तिविहेणं वोसिरे तिविहं ॥४७॥
थोवं बहुं व कत्थइ दव्वं पारक्कयं तु जं गहियं । तं तिविहम्मि वि काले वोसिर तिविहं पि तिविहेणं ॥४८॥
जं णर-तिरिक्ख-दिव्वे मेहुणसंजोगभावियं चित्तं । तं तिविहम्मि वि काले वोसिर तिविहं पि तिविहेणं ||४९|| चित्ता-ऽचित्तो मीसो परिग्गहो कह वि भावसंजुत्तो । तिविहम्मि वि तं काले वोसिर तिविहं पि तिविहेणं ॥ ५०॥
राईए जं भुत्तं असणं पाणं व खाइमं अण्णं । तिविहम्मि वि तं काले वोसिर तिविहं पि तिविहेणं ॥ ५१||
जो मह धणे ममत्तो महिलासु य सुंदरासु तरुणीसु । रयणेसु रूवएसु वतिविहं तिविहेण वोसिरिओ ॥५२॥
वत्थेसु जो ममत्तो पत्तेसु य डंडगोवगरणेसु । सीसेसु जो ममत्तो सव्वो तिविहेण वोसिरिओ
||५३||
