________________
૧૬૬ યોગસાર પ્રકરણ/ચતુર્થ પ્રસ્તાવ/બ્લોક-૨૨-૨૩, ૨૪-૨૫ જેથી ગૃહસ્થો તેઓને સુંદર વસ્ત્ર, સુંદર આહાર આદિ આપે છે. આવા સાધુઓ ગૃહસ્થોને ક્યારે લાભ થશે, ક્યારે નુકસાન થશે, કયા નિમિત્તો શુભ છે, કયા નિમિત્તો અશુભ છે ઇત્યાદિ કહીને પોતાનાં વ્રતોનો ત્યાગ કરે છે. અને તુચ્છ એવાં માન-સન્માન, વસ્ત્ર-પાત્રાદિને પ્રાપ્ત કરીને કાકિણી જેવા અલ્પધનમાત્રથી કરોડોના મુલ્યવાળા એવા ચારિત્રનો નાશ કરે છે; કેમ કે આ રીતે જીવવાથી સંયમના બળથી સદ્ગતિઓની પરંપરા પ્રાપ્ત થવાની હતી તેના બદલે દુર્ગતિઓની પરંપરાની પ્રાપ્તિ થશે. તેથી આ પ્રકારની આજીવિકાથી કાકિણી જેવાં અલ્પ, તુચ્છ સુખો મેળવીને સદ્ગતિઓની પરંપરા દ્વારા પ્રાપ્ત થનારા મહાસુખને તેઓ હારે છે. ૨૨-૨૩ અવતરણિકા:
વળી, હીન સત્વવાળા સાધુઓની બુદ્ધિ કેવી વિપર્યત છે તે સ્પષ્ટ કરવા અર્થે કહે છે – શ્લોક -
चारित्रैश्वर्यसंपन्नं पुण्यप्राग्भारभाजनम् । मूढबुद्धिर्न वेत्ति स्वं त्रैलोक्योपरिवर्तिनम् ।।२४।। ततश्च भिक्षुकप्रायं मन्यमानो विपर्ययात् ।
भावनिःस्वधनेशानां ललनानि करोत्यसौ ॥२५॥ શ્લોકાર્ચ -
મૂઢબુદ્ધિવાળો એવો તે, પુણ્ય પ્રાગ્લારનાં ભાજન, ચાસ્ત્રિ ઐશ્વર્યથી સંપન્ન કૈલોક્ય ઉપરવર્તી એવા પોતાને જાણતો નથી અને તેથી વિપર્યયને કારણે પોતાને ભિક્ષપાય માનતો પોતાને ભિક્ષતુલ્ય માનતો, આ આ સાધુ, ભાવથી ધન વગરના એવા ધનવાનોની લલનાને ખુશામતને, કરે છે. [૨૪-૨૫ll
ભાવાર્થ :
જેઓ સાધુવેશમાં છે અને શાતા આદિના લિપ્સ છે તેઓ પુણ્યના પ્રાગ્લારના
