________________
૮૪
ચક્રીની કહાણી આપણને ચેતવે છે. विध्वी ताण नराणं, जे जिणवयणामपि मुत्तणं । चउगइविडंगणकरं, पियंति विसयासवं घोरं ॥ ६५ ॥ ગાથા: —જે મનુષ્યા જિનવચનરૂપી અમૃતને મૂકી ચગતિ વિંટબણાદાયી ઘેાર વિષય મદિરાનું પાન કરે છે તેમને ચિક્કાર હા!
વિશેષાથ :-ભવાભિની આત્માઓને ઉત્તમ વસ્તુએ પ્રત્યે આકષઁણુ નથી હોતું. ભવનું ભ્રમણ વધારે અને દુ:ખને આણી આપે એવુ' જ તેઓનું વન હૈાય છે.
હીરાની પરીક્ષા ઝવેરી કરે; રસ્તે રખડતા આદમી નહિં. અમૃતથી પણ અધિક મીઠી જિનવાણી છે તે ઉત્તમ માત્માએને જ સમજાય, પામર માનવાને તે ન ભાવે. એમને તુચ્છ વિષયે જ આકર્ષે. વિષયમદિરા તેમનું ભાન ભૂલાવે, ભાન ભૂલેલા તેઓને જિન પ્રવચનની મધુરતાની
શી રીતે સમજ પડે ? જિનવાણી રૂપી પુણ્યપિયૂષનુ પાન કરીને માનવજીવન સાર્થક બનાવવાનું તેમનુ' નસીમ નથી, અનંત દુ:ખદાયી વિષ પીનાર ધિક્કારને પાત્ર હોય તે સહેજ છે.
मरणे वि दीणवयणं, माणधरा जे नरा न जंपंति । ते विहु कुणंति ललि, बालाणं नेहगहगद्दिला ॥ ६६ ॥ ગાથા:-માનયુક્ત જે માનવે મરતાં પણુ દીનવચન વજ્રતા નથી તેએ પણ સ્નેહરૂપી ગ્રહથી પાગલ થઈને સ્ત્રીએનો ચાપલુસી કરે છે,
