________________
૩૨
વિલાસ, પુ૫ શય્યામાં વિરાજતા અને સાગરની લહરીઆમાં ઝૂલતા માનવીઓનાં સુખે એક દિવસ અદશ્ય બનશે. દિવ્ય સુખમાં હાલનારા તે દે, ચિત્તહર વિલાસમાં રમતા તે વિદ્યાધર, ગગનચુંબી પ્રાસાદમાં મીઠી લહેર અનુભવનાર તે માન ભયંકર નારકીય દુખેની વેદના પામશે ત્યારે તેમનું શું થશે? અમૃતપાન કરનાર આત્માઓ ઉકળતું સીસું અને ઉકળતું ત્રાંબુ શી રીતે પીશે? એમની અકથ્ય વેદનાનું વર્ણન શી રીતે થઈ શકે ?
को लोहेण न निहिओ, कस्स न रमणीहिं भोलिअंहिअघं। का मच्चुणा नगहिओ, का गिध्धा नेव विसएहिं ॥ २३॥
ગાથાર્થ –લેભથી કેણુ નથી હણાયું? રમણએ કેનું હૃદય નથી મેળવ્યું ? મુત્યુથી કેણ અગ્રહિત રહી શક્યું છે? વિષય સુખમાં કણ લુબ્ધ નથી બન્યું?
વિશેષાર્થ – ઉચ્ચ શિખરેથી આત્માને પટકવા મેહરાજાએ માયા રચી. સુંદર વસ્તુઓ મેળવવા માનવીને લલચાવે. નારી સૌંદર્યથી માનવીનું દિલ પીગળી નાંખ્યું. વિષયસુખમાં આત્માને ભાનભૂલે બનાવ્યું. સમગ્ર માનવજાત મેહસૈન્યથી ઘેરાઈ ગઈ અને મહારાજાની ગુલામ બની. એનું સ્વતંત્ર વ્યક્તિત્વ એ ભૂલી ગઈ. મેહ નચાવે તેમ એ નાચવા મંડી. એના ચાલુ નૃત્યમાં, મોહ
