________________
૨૨૫
ધ્યાતા ધ્યેયની એકતા, ધ્યાન કરતા હોય; આતમ હોય પરમાતમા, એમ જાણે તે સય. ૩૬૨ સમ્યકુદ્રષ્ટિ શુભ મતિ, શિવસુખ ચાહે તેહ રાગાદિ પરીણામમેં, ખિણ નવી વરતે તેહ. ૩૬૩ કણહી પદાર્થકી નહીં, વંછા તસ ચિત માંહ; મોક્ષ લીમી વરવા ભણી, ધરતો અતિ ઉછાંહ. ૩૬૪ એણવીધ ભાવ વિચારતાં. કાળ પુરણ કરે સેય; આકુલતા કવિધ નહીં, નિરાકુળ થિર હેય. ૩૬૫ આતમ સુખ આણંદમય, શાંત સુધારસ કુંડ; તા મેં તે ઝીલી રહે, આતમ વીરજ ઉદંડ. ૩૬૬ આત્મ સુખ સ્વાધીન છે, ઓર ન એહ સમાન એમ જાણી નિજરૂપમેં, વરતે ધરી ભહુ માન. ૩૬૭ એમ આણંદમાં વરતતાં, શાંત પરિણામ સંયુક્ત આયુ નિજ પૂરણ કરી, મરણ લહે મતિવંત. ૩૬૮
એહ સમાધિ પ્રભાવથી, ઇંદ્રાદિક કી ત્રાદ્ધ, ‘ઉત્તમ પદવી તે લહે, સર્વ કારજ કો સિદ્ધ. ૩૬૯ મહા વિભૂતિ પાયકે, વિચરતા ભગવાન; વળી કેવળ મુનિ રાજને, વંદે સ્તવે બહુમાન. ૩૭૦ સુરલેકે શાશ્વત પ્રભુ, નિત્ય ભક્તિ કરે તાસ; કલ્યાણક જિનરાજના, ઓચ્છવ કરત ઉલાસ. ૩૭૧ નંદીસર આદે ઘણાં, તીરથ વંદે સાર; સમકિત નિર્મલ તે કરે, સફલ કરે અવતાર. ૩૭૨ સુર આયુ પૂરણ કરી, તિહાંથી ચવીને તે મનુષ્ય ગતી ઉત્તમ કુલે, જનમ લહે ભવી તેહ. ૩૭૩
