________________
૨૧૧
આકુળતા ભવ ખીજ હૈ, ઇણુથી વધે .સંસાર; જાણી આકુળતા તજે, એ ઉત્તમ ચાર. ૧૯૪ સજમ ધમ અંગીકરે, કિસ્યિા કષ્ટ અપાર;
તપ જપ અહુ વરસાં લગે, કરી કૂળ સંચ અસાર. ૧૯૫ આકુળતા પરિણામથી, ખીણુમે... હાય સહુ નાશ; સક્તિવંત એમ જાણીને, આકુળતા તુજે ખાસ. ૧૯૬ નિરાકુળ થિર હાયકે, જ્ઞાનવત ગુણ જાણુ; હિત શિખ રૂયે ધરી, તજે આકુળતા દુઃખ ખાણુ. ૧૯૭ આકુળતા કાઈ કારણે, કરવી નહીં લગાર; એ સંસાર દુઃખ કારણેા, ઈકુ દૂર નિવાર. ૧૯૮
નિશ્ચે શુદ્ધ સરૂપકી, ચિંતન વારંવાર; નિજ સરૂપ વિચારણા, કરવી ચિત્ત માર. ૧૯૯ નિજ સરૂપકો દેખવા, અવલેાકન પણ તાસ; શુદ્ધ સરૂપ વિચારવા, અંતર અનુભવ અતિ થિરતા ઉપયાગકી, શુદ્ધસરૂપકે માંહી; કરતાં ભવ દુઃખ સિવ ટળે, નિર્મળતા લહે તાંહી. ૨૦૧ જેમ નિલ નિજ ચેતના, અમલ અખંડ અનૂપ; ગુણુ અનંતના પિંડ એહ, સહજાનંદ સ્વરૂપ ૨૦૨ એહુ ઉપયેાગે વરતતાં, થિરભાવે લયલીન; નિવિકલ્પ રસ અનુભવે, નિજ ગુણમાં હાય પીન. ૨૦૩ જબ લગે શુદ્ધ સરૂપમે, વરતે થિર ઉપયોગ; તમ લગે આતમ જ્ઞાનમાં, રમણુ કરણુકા જોગ. ૨૦૪ જખ નિજ જોગ ચલિત હાવે, તમ કરે એહ વિચાર; એ સ`સાર અનિત્ય છે, 'ણુમે' નહી કહ્યુ સાર. ૨૦૫
ભાસ. ૨૦૦
