________________
૧૯૬
સમ્યગૃદ્રષ્ટિ જીવને, તેહને સહજ સ્વભાવ મરણસમાધિ વછે સદા, થિર કરી આતમ ભાવ. ૧૧ રૂચિ ભઈ અસમાધિકી, સહજ સમાધિસું પ્રીત; દિન દિન તેહની ચાહના, વર્તે એહીજ રીત. ૧૨ કાળ અનાદિ અભ્યાસથી, પરિણતિ વિષયકષાય; તેહની શાંતિ જબ હુએ, તે સમાધિ કહાય. ૧૩ અવસર નિકટ મરણતણે, જબ જાણે મતિવંત; તવ વિશેષ સાધન ભણી, ઉલસિત ચિત્ત અત્યંત. ૧૪ જેસે શાલ સિંહકું, પુરૂષ કહે કઈ જાય; સૂતે કયું નિર્ભય હુંઈ ખબર કહું સુખદાય. ૧૫ શત્રુકી ફેજાં ઘણી, આવે છે અતિજેર; તુમ ઘેરણકે કારણે, કરતી અતિ ઘણેશર૧૬ કિન્તક તુમ સે દૂર , તે વૈરીકી ફેજ; ગુફા થકી નિકો તુરત, કર સંગ્રામકી મોજ. ૧૭ તુમ આગે સબ રંક હે, શત્રુકો પરિવાર પ્રાક્રમ દાખે આપણું, તુમ બળ શક્તિ અપાર. ૧૮ મહંત પુરૂષકી રીત એ, શત્રુ આવે જાંહી; તવ તતખીણ સન્મુખ હંઈ છત લીયે ખીણમાંહી. ૧૯ વચન સુણી તે પુરૂષના, ઉઠ શાર્દુલ સિંહ નિક બાહિર તતખણે, માનું અકલ અબીહ ૨૦ ગરવ કરે એહવે, મહા ભયંકર ઘેર; માનું માસ અષાડ કે ઇંદ્ર ધનુષકે જેર. ૨૧ શબ્દ સુણી કેસરી તણે, શત્રુ કે સમુદાય; હસ્તિ તુરંગમ પાય દળ, ત્રાસ લો કપાય. ૨૨
