________________
૧૫૧
तित्थयर समो सूरी, सम्मं जो जिणमयं पयासेई । आणाइ अइकंतो, सो कापुरिसो न सप्पुरिसेो ॥ १३ ॥
ગાથા :—જિનેશ્વરદેવના સિદ્ધાંતને જે આચાય સમ્યક્ સ્વરૂપે પ્રકાશે છે તે તીર્થંકરની સમાન છે. જિનાજ્ઞાને જે ઓળંગે છે, તે સત્પુરૂષ નથી કિંતુ કુત્સિત પુરૂષ છે.
जहाहसिला. अप्पपि, बोलए तह विलग्ग पुरिसपि | इय सारं भाय गुरू, परमप्पाणं च बोलेई ॥ १४ ॥
:
ગાથાથ :—લાખડની શિલા જેમ પેાતાની જાતને તથા તેના આશ્રિત પુરૂષને ડુબાડે છે. તેમ આરંભથી યુકત ગુરુ સ્વ અને પરને ડુખાડે છે.
किइकम्मं च पसंसा, सुहसीलजण मि कम्मब धाय । ને ને પમાયઢાળા, તે તે વવૃત્તિયા ક્રુત્તિ । ખ एवं णाऊण संसग्गिं दंसणलावसं थवं । સવાસ ન દિયાળી, તેનો વારૢિ વજ્ઞદ્ II {૬ ॥
ગાથા ઃ—સુખશીલીઆને વન અને પ્રશંસા ક્રમ અધ માટે થાય છે; જે જે પ્રમાદસ્થાને છે તે તે તેથી વૃદ્ધિ પામે છે.
એમ જાણીને હિતના ઈચ્છુક આત્મા તેવાઓને સંસગ તથા સહવાસ, તેમના દર્શન અને સ્તુતિ તથા તેમની સાથે આલાપ વ` ઉપાયે વડે ત્યજી દે.
