________________
(५०)
+सिद्धान्तसार.. स्थानके खाली जूमिकाने विष स ससलो अपेगे. त० त्यार पड़ी तु तुमे हे मेघकुमार ! गाण शरीर प्रत्ये कं० खाजखणी, खणीने पुरा वली जूमि प्रत्ये पाप हेगे पग मुंकु, एम विचार करीने,नीचे पग मुंकवा लाग्या, ति० एम करीने तंगते ससलाने श्र० पगना स्थानके पेठो देख्यो, देखीने पा० बेन्द्रियादिक प्राणीजीवनी अनुकंपा दयाथी, जु० जुत वनस्पति मात्रनी दयाथी, जी0 पंचेन्धिजीव मात्रनी दयाथी, अंण् वचे निराधार उंचो पग राख्यो; पण नो निश्चे धरतीए पग मुक्यो नही. तण्त्यार पड़ी तु तमे मेण्हे मेधकुमार! पा० प्राणीनी अनुकंपा-दयाथी जा यावत् सम् शत्व पृथ्व्यादिकनी दया, तेमज ससलानी दयाएकरी सं० संसार परित कीधो; तथा वक्षी म मनुष्यनुं नि आनखं बांध्यु. त त्यार पडी व वननो दव अ० अढी रात्रदिवस सुधी बढ्यो, अने व वन पोताना देवथी लाणो एटले दव बंध पड्यो, न उपशान्त थयो भने ससलो बच्यो. ते समयथी हे मेघ ! ए० एक सो वर्षनुं प० परम नुतकृष्टुं थानझुं पा० पालीने, तमे 50 आज जंग जंबुछीपनामा छोपने विषे, ना नरतक्षेत्रने विषे, राग राजग्रही नगरीने विष से श्रेणिकराजानी पटराणी धारा धारणिदेवन। कुण् कुखने विषे कुछ कुमारपणे प० नपन्या. तात्यार परी तु तमे हे मेघकुमार ! श्र० श्रनुक्रमे ग गर्नवासथकी नि निसरी जन्म पाम्या. न बालनावपणुं मुक्यु अने जो जोबन वय प्राप्त थर. त्यार पडी म माहारी समीपे मुंग मुंम ना थश्ने प्रा० ग्रहस्थवास बांगीने श्र अणगारपणुं लीधुं. तंग ते कारणथीज प्रथम तु तमे हे मेघकुमार ! ति तिर्यंच-योनिना जव प्रत्ये न पाम्या अ० अणपाम्युं समकितरुप रत्न. अर्थात समकित पाम्या न हता ते पाम्या. से ते हवे पग मुकदानी खाली जग्याने विषे पा० प्राणी ससलो राख्यो, तेनी दया कर। ते आ यावत् अंग विचाले सं० उंचो पग राख्यो, पण नो निश्चे हे मेघ ! नि तमे धरतीए हेठो पग मुक्यो नही. कि० किं इति कोमलामंत्रणे पु० वली तु हे मेघ ! ३० हमणा विo आ विस्तीर्ण कुलने विषे तमे उपन्या बो. एम श्री माहा
