________________
(५००)
- सिद्धान्तसार..
व्यवहार-नय; पण मुल पुद्गलनी संगत ने तेथी जीव-अव्यनी बे दशा ३. संसारिक अने सिद्ध. तेमां एवंजुत-नयनो धणी शुद्ध जीव दशा सिझनी तेज शुद्ध माने; अने नैगमादिक-नय जे ते अशुद्ध वस्तु शुरू सत्ताना अंश सहित होय ते वस्तुने पण शुद्ध वस्तु माने. जेम निगोड़ वासी जीव ले तेने पण नैगमनय-मतानुसार सिक समान माने बे, तेम जीव ग्रह्या पुद्गलने जीव गणी ए. ए न्याये पुन्य, पाप, आश्रव अने बंध एने पण जीवे संग्रह्या ते माटे जीव गणीये. ए पण वली जीवे बांध्या बे. ते लेखे जे प्रयोगसा पुद्गल, इंजिय-विषय, कषाए अने जोग प्रमुख सर्वने जीव कहीये; केमके जेम नावं आवता पाणीनु आधारजुत थयुं तेम थालुं पण आधारजुत . पाणी तेज सहनावे वर्ते ते. तेमज पापरुपी पाणी श्रावतां ग्रहणघारे जीवे ग्रह्या पली अशुजपणे प्रणम्युं त्यारे बंध नावे रां. हवे ए आश्रयमां अने बंधमां शुं फेर ? आश्रव ग्रहण समये प्रत्यक्ष अने बंध अपढम समये सिक जे. जेम नालानुं श्रने मांहीबुं पाणएक डे तेम पुन्य, पाप आश्रयदशामां अने बंधदशामां एक रुप . वली तेरापंथी आश्रव कर्म ग्रहण रूप अशुध उपयोगने जीव माने . ते उपर सूत्र उतराध्य यन अध्ययन अगवीसमानी गाथा बतावे . ते पाठः
वत्तणा लकणोकालो, जीवो जवनग लरकणो; नाणेणं दसणेणंच सुदेणय दुहेणय. ॥१०॥ नाणंच दंसणं चेव, चेरित्तंच तवोतदा; विरियं नवनगोय, एवं जीवस्त लकणं. ॥११॥
अर्थः-व० हेमंत रुतु प्रमुख रु तुने विषे शितादिक प्रवर्ते ते वर्तमान कालर्नु ल लद ग. जो जोवने उ० ज्ञानना उपयोगनुं लक्षण ना० झाने कर दं० दर्शने करो सु० सुख वेदो करी 5० पुःख वेदवे करी, बंने जाणीने ना० ज्ञान अने दं० दर्शन चे निश्चे च० चारित्र अने त तप, तेनज वि० समर्थार जा ज्ञानादिकनो उपयोग एण् ए
