________________
सिद्धान्तसार.
( १९१ ) जलीने श्रावक मर्या, उद्वेग पाम्या. पढी शंखजीकने श्रावीने वंदला नमस्कार कर्यो. पढी पोतानो अपराध खमाव्यो. ए जुर्ज ! श्रावकने वंदा नमस्कार कर्यामां पाप होय तो, ते समजवार श्रावकोए जगवंतना रुबरु वंदा केम कराने जगवंत तेमने केम न निषेधा ?
तेवारे तेरापंथ कंदे बे के, पूर्वे रिषिन श्रावकनो देवतानी स्थिती जघन्य दस हजार वर्षथ। एक समय अधिक मांगीने तेत्रीस सागरना समा सुधी देवतानी स्थितीनां ठेकाणां कह्यां तेनो को दीधो इतो ते प्राध माटे खमाव्या बे, घने शंखजी श्रावक नपर श्रावकोनो क्रोध- जाव रह्यो ते अपराध माटे खमाव्या बे. एम कदे बे तेनो उत्तर.
है
हे देवानुप्रय ! प्राध कर्या माटे वंदा नमस्कार तो न करवो जोइए, पण साचाने जुठा पाड्यानो अप्राध तो जेम आणंद श्रावकने गौतम स्वामीए खमाव्या तेम खमाववा जोइए. ए ' वंदइ नमंसइ ' तो दानो पाठ ने अप्राध तो वंदला नमस्कार करीने पढी खमाव्या . वली दालमां तमारा श्रावक खमत खामणां तो रोस मटारुवा माटे करता दशे, पण 'वंद नमसइ' तो करता दीसता नथी. जो तमारा सरखी श्रद्धा भगवंते शीखवी होत तो तमारा श्रावक करे छे तेमज ते पण करत. वली प्राधनी कुयुक्ति देखामी, पण उत्पला श्रावीकाए पोकलीजीने वांया, तथा पोषकलीजी श्रावके पदेलां शंखजी श्रावकने पोसामां बांधा, एमणे कयो अप्राध कयों दतो के जेथी वांधा ? वली सुबुद्धि प्रधाने जितशत्रु राजाने धर्ममां समजाव्यो, ते माटे तेनो धर्माचार्य थयो, तेथी तेणे वंदा नमस्कार कर्या, एम तमे कहो बो; पण
प्रकारना श्राचार्य कह्या बे. तेमां ए सुबुद्धि प्रधान, जितशत्रु राजानो कयो श्राचार्य कद्देवाय ते कहो.
तेवारे तेरापंथी कडे बे के " एटले गमे 'वंदइ नमसई' एटलोज पाठ छे; पण तिखुतानो बधो पाठ नथी. " तेनो उत्तर दे देवानुमीय ! भगवतीजीना त्रीजा शतकना पहेला उद्देशामां, तामल। तापसे रातनी
