________________
+ सिद्धान्तसार.
( ३७५ )
अर्थः- सं० पोतानो थाहार होय ते धने बीजा जतीए (साधुए) आहार आयो होय ते एकटो करीने वेढेंची ले तेने संजोग कहीये. ते संभोगनुं प० पञ्चखाण करवायी नं० दे पुज्य ! जी० जीव किं० शुं ज० उपार्जे ? एम शिष्य पुढये थके गुरु कहे बेः सं० संजोग पच्चखाण करवाथी प्र० रोगी असमर्थ होय ते बीजा यतिनो खादार वान्छे ते आलंबन कहीए, एवा श्रालंबनने खे० (केपे ) बोने. नि० थालंबन रहितने प्रा० मोक्ष तथा संजम, तेनो अर्थ बे जेने, एवा यतिने जो० संयमनो व्यापार थाय. स० पोताना ला० लाने करी सं० शंतोष पामे. प० परं बीजा यतिना लाननी नो० आशा न करे. नो० ए मुने आपे एम. मनमां कल्पना न करे. नो० पोताना आत्मानी वान्छा वचने करी बीजा यतिने जणावे नही. नो०प० बीजा यतिकने जाचे नाही. नोअ० श्रनिलाषा ( वान्बा) न करे. प० बीजा यतिना लाननी अ० श्राशा अप करतो को त कल्पना करतो थको पी० पातानी वान्छा जावतो को अप० बीजा यति कने अयाचता को अप अभिलाषा करते'थको दो० बीजी सु० सुख सेज्या न० अंगीकार करीने वि० विचरे. उ० उपधि उपगनुं प० पञ्चखाण करवे करी ० हे पुज्य ! जी० जीव किं० शुं० ज० उपार्जे ? एम शिष्ये पुढये थके गुरु कड़े से न० नृपधि उपगरीनुं पञ्च्चखाण करवे कर श्र० स्वाध्यायादिकनुं व्यासपणुं ज० नृपाजें. नि० उपधि रहित पणे करी जी० जीव नि० व खादिकनी जिलाषा रहित थको न उपधि मं० विना न० शारीरिक मानसिक संबंधि क्लेश पीमा न पामे. श्र० श्राहार लेवाना प० पञ्चखाणे करी जं० दे पुज्य ! जी० जीव किं० शुं ज० नपार्ने ? एम शिष्ये पुढये के गुरु कड़े . श्रा श्राहार लेवाना पच्चखाणे करी जी जीवीतव्यनी सं० वान्बानुं कर बि० बेदे. जी० जीवीतव्यनी वांढानुं कर वो० बेदीने जी० जीव आप खाहार वीना न०सं० क्लेश न पामे.
जावार्थ: दवे जुन ! श्रा पाठमां संभोग, उपगणे अने आदा
