________________
सिद्धान्तसार.. ...( १७१) व्यवहारी समस्त अतिचार पोतेज जाणे. ते पासे गयाथी आगमव्यवहारी बालोवणहारने कहे “ सघलो अतिचार कहो." तेवारे ते जाणतोथको पोतानो दोष मायाएकरी गोपवे तो तेने प्रायश्चित न श्रापे, अने, एयूँ कहे के, अनेरे गमे जश्ने शोध करो; अने जेने दोष याद न श्रावे तथा जे मायाथको न गोपवे तेने केवलज्ञानना धरण हार कुषण विचारीने प्रायश्चित दे. पण कपटीने, फोकट जासे एम जाणीने प्रायश्चित न दे. इहां चौद पूर्वधर यद्यपि परोदशानी डे तोपण नपयोग दीधे बते केवली कहे तेटवू कही शके. हवे शहां कोई कहेशे के “धागमव्यवहारी जाणे तो तेने कहीये के, मुजने बालोवणा यो. तेवारे अतिचार पोते कहीने पोते आलोचना आपे तेमां शी हरकत ले ? के बालोवणहारना मोंढाथकी केहेवरावे." एम कहे तेनो उत्तर. ए बालोव णामां घणा गुण जे. सम्यक्-आराधना थाय अने बालोवणहारने नुत्साह. वधे. मान बोमी पोतानी आत्माना हित जणी रहश्य प्रगट करे बे. ए वात माहा दोहोली . इत्यादिक कारणे गुरु आलोवणहारनाज मोंढाथी
आलोवणा करावे अने ते समस्त प्रकारे निःशव थ गुरु जे प्रायश्चित दे, ते हर्षांत थको अंगीकार करे. एम करतोथको निर्वाणपद पामे. १
सु० हवे श्रुतव्यवहार कहेजेः-धाचार, कल्प, निषिथ श्रादि जेने अगीयार अंग तथा नव पूर्व सुधी जाणपणुं होय तेने सुत्रव्यवहारी कहीये. ते सुत्रव्यवहारी आलोवणा लेणहारना अनिप्राय जाणवा माटे त्रण वार पुषण केदेवरावे. एक वारने को श्रुतव्यवहारी कदाच एम जाणी न शके के, ए कुझे मने आलोवणा आलोवे डे के साचे मनेत्ररो वार एक सर कहे तेने तो आलोवणा दे, पण कपटथो फेरफार कहे तेने पेहेलां तो जे फेरफार कह्यो होय तेनुं प्रायश्चित दे, पडी पूर्व पापन] पालोवणा दे. ५ श्रा० श्राज्ञाव्यवहार ते जे बेहु आचार्य सूत्रार्थना जणवाथी माहा गीतार्थ बे, पण जंघाबल वीणपणाथ विहार करी न शके. अलग देशान्तरे रह्या बे. माहोमाही मला न शके अने तेमाथी क्रोश्कने प्रायश्चित लेवु होय, तेवारे ते आचार्य गीतार्थ शिष्यना अजा.
