________________
(१९४)
+ सिद्धान्तसार
स्साणं एतेसिणं तिएहं इकोगमो कन्दलेसं नीललेसाणंपि.. एकोगमो णवरं वेयणाए माश्-मिडदिछी उववणगाय अमाई सम्मदिही नववणगाय ण नाणियबामणुस्सा किरियासु सराग वीयराग अप्पमत्ता प्पमत्ताण नाणियबा का. नखेसाणवि एमेवगमो णवरं गैरइए जदा उहिए दंमए तदा नाणियवा तेउलेस्सा पम्मलेस्सा जस्स अनि जहा नदिन दम तदा जाणियवा णवरं मणुस्सा सराग वीय. रागाण लाणियबा.
अर्थः-म० मनुष्य नं० हे जगवान ! स सघला सम सरखा क्रियावंत ? इति प्रश्न उत्तर. गोण् हे गोतम ! णो ए अर्थ समर्थ नथी. युक्त नथी. से ते शामाटे नंण् हे नगवान ! एम कडं ? गो हे गौतम ! म मनुष्यना ति त्रण नेद पं० कह्या, तं ते कहेजेःस सम्यकदृष्टि, मि० मिथ्यादृष्टि अने स० समामिथ्याष्टि. त० त्यां पूर्वोक्त त्रण पक्षमा जे स० समकिति ले ते तेना ति त्रण नेद पं० कह्या, तंग ते कहे-सं संयति सर्व विरत प्रमत्त श्रादि अयोगी गुणगणे वर्ते ते. श्रण असंयति केवल सम्यकदृष्टि जे चतुर्थ गुणगणे वर्ते ते. सं० संयतासंयति श्रावक देसविरती पांचमे गुणगणे वर्ते ते. तण त्यां प्रर्वोक्त त्रण पक्षमा जे सं० संजति, तेना कुछ बे नेद प० कह्या, तं० ते कहेजेः-स जेना कषाय क्षय थया नथी अथवा उपशम्या नथी तेने सरागसंयति कहीये. वी० जेणे कषाय नपशमाव्या अथवा खपाव्या होय तेने वीतरागसंयति कहोये. त० त्यां पूर्वोक्त बे पक्षमा जण जेवी०वीतरागसंयमी ते तेमने वीतरागपणे करी आरंनादिकनो अनाव बे ते माटे अ० अक्रिय . ता ते पूर्वोक्त बेमां स जे सरागसंयमी, तेना दु० बेनेद पं0 कह्या तं ते कहे:-प्प० प्रमत्त-संयति के गुरागणे वर्ते ते. अप्प० अप्रमत्तसंयति सातमा गुणगणाथो दसमें गुणगणे वर्ते ते. त० त्यां ने पदमा अप्पा अप्रमत्तसंयति सातमे गुणगाणे वर्ते ते ते कदा
