________________
શિષ્ય મુનિરાજશ્રી ભકિતવિજયજીને ભગવતીસૂત્રના યુગમાં પ્રવેશ કરાવ્યું હતું. પણ તેઓશ્રી તે તે ગોહન પૂર્ણ થાય તે પૂર્વે દેવગત થયા હતા. તે ઘણું શાંત સ્વભાવના હતા. આ સમયે સાધુ સમુદાયનું સુકાન શ્રીમાન મુકિતવિજયજી ગણિત્રીના હાથમાં હતું. તેમને મારા તારા ભેદભાવ નહતું. તેઓ બીજા કેઈને ગદ્ધહન કરાવવાના વિચારમાં હતા. તેટલામાં તેઓ શ્રીનું અવસાન સં. ૧૯૪૫ ના માગસરવદ ૬ને સેમવારે ભાવનગરમાં થયું. વળી તેમની પાસે મુનિરાજ શ્રી દેવવિજયજી તથા ગુણવિજયજી નામના બે મોટા વિદ્વાન શિષ્ય હતા. તે બંને ગૃહસ્થાશ્રમમાં ભાઈઓ હતા. અને ધ્રાંગધ્રાના રહીશ હતા. વળી તે બંને બુદ્ધિમાં ઘણા તીક્ષણ હતા અને ગુરૂશ્રીના પરમ આજ્ઞાંતિ ભક્ત હતા. તેમજ તેઓ તેમના જમણા તથા ડાબા હાથ રૂપ ગણાતા હતા. તે બંને પણ ગુરૂમહારાજની આગળ પાછળ થોડા સમયને અંતરે કાળ ધર્મ પામ્યા. એટલે આખા સમુદાયમાં કોઈ એવા મુનિરાજની ખાસ જરૂર હતી કે જે ગહન કરાવી વડી દીક્ષા આપી શકે. સાધુઓ તથા સાધ્વીઓને પરિવાર દિન પ્રતિદિન વધવા લાગ્યા. અને દ્વહન કરાવનારના અભાવે વડી દીક્ષા વગરના સાધુ સાધવીઓને વધારે થયે. આ ઉપસ્થિત થયેલી સ્થિતિને પહોંચી વળવા માટે મહારાજશ્રી ઝવેરસાગરજીએ આ સમુદાયની સગવડ સાચવવાનું કામ હાથ ધર્યું અને મારવાડ તરફ વિચરતા પંન્યાસશ્રી હેતવિજયજીને લીંબડી મુકામે બોલાવી તેમની પાસે મુનિરાજશ્રી કમળવિજયજીને તથા મુનિરાજશ્રી આણું. વિજયજીને ભગવતીસૂત્રના પેગ કરાવવા શરૂ કર્યા. સંવત ૧૯૪૭ના માહા શુદ ૫ મે ગમાં પ્રવેશ કરવામાં આવ્યો અને ગદ્વહનની સાથે ભગવતીસૂત્રનું વાંચન પણ મહારાજશ્રી ઝવેરસાગરજીએ શરૂ કરાવ્યું. આજકાલ શાસ્ત્ર વાંચન વિનાજ દ્વહન થાય છે, પણ તેમણે તેમ ન કરતાં બંને કામ સાથે જ આરંભ્યા, એ ઘણું સ્તુતિ પાત્ર હતું. ગોહન પૂર્ણ થતાં સં. ૧૯૪૭ ના જેઠ સુદ ૧૩ને દિવસે અને મુનિરાજેને ગણિ પદ તથા પંન્યાસપદ લીંબડીમાં આપ વામાં આવ્યાં તે સમયે ઘણી ધામધુમ થઈ હતી.
