________________
૯૨
विसमा विसय भुअंगा, जेहिं डसिआ जिआ भववणंमि ॥ कीसंती दुग्गीहिं, चुलसीई जोणि लक्खे ॥ ९० ॥
ભવ રૂપી વનમાં અર્થાત્ સંસાર રૂપી વનમાં રખડતા એવા જે જીવાને વિષમ એવા વિષય રૂપ સો શ્યા, તે જીવા દુ:ખ રૂપ અગ્નિયે દુ:ખ પામતા થકા ચારાશીલાખ જીવાજોનિમાં ફ્લેશ પામે છે. ૯૦
संसारचार गिम्हे, विसयकुवाएण लुकिया जीवा ॥ हियमहियं अमुणंता, अणुहवइ अनंतदुक्खाई ॥९१॥
સંસારના માર્ગ રૂપ ગ્રિષ્મકાલમાં વિષય રૂપ નઠારા વાયરેથી લૂકાયેલા જીવા હિત અહિતને ન જાણતા થકા અનંત દુ:ખોને અનુભવે છે. ૯૧
हा हा दुरंत दुठ्ठा, विसय तुरंगा कुसिक्खिया लोए । भीसण भवाडवीए, पाडंति जिआण मुद्धाणं ॥९२॥
હા! હા! આ સંસારરૂપ લેાકમાં દુ:ખે કરી અંત છે જેના, દુષ્ટ અને વિપરીત શીખવેલા એવા વિષયરૂપ ઘેાડાનું મુગ્ધ જીવાને ભયંકર એવી ભવરૂપ અટવીમાં પાડે છે. विसयपिवासातत्ता, रत्ता नारीसु पंकिलसरंमि ॥ दुहिया दीणा खीणा, रुलंति जीवा भववणंमि ॥९३॥
વિષયરૂપ તૃષાથી તપેલા અને સ્ત્રીમાં રક્ત થયેલા જીવા ભવરૂપી વનમાં સ્ત્રીરૂપ કાદવવાલા સરોવરમાં દુ:ખીયા, દીન અને ક્ષીણ થયા છતા લાટે છે. ૯૩
