________________
૩૪
अनारोपसुख' मोहत्यागादनुभवन्नपि । आरोपप्रियलेाकेषु वक्तुमाश्वर्यवान् भवेत् ||७||
અર્થ : માહના ત્યાગથી પેાતાના સહજ સુખને અનુભવતા પણુ (યોગી) કલ્પિત સુખમાં પ્રીતિવાળા લોકોની સમક્ષ પેાતાના તે અનુભૂત સુખનું વર્ણન કરતાં આશ્ચર્ય - વાળા મને છે.
ભાવાર્થ : કલ્પિત સુખમાં પ્રીતિ કરનાર લેાક એવા મૂઢ મની જાય છે, કે તેઆની સામે મેહની મંદતાથી (ક્ષયાપશમથી) આત્માના સ્વાભાવિક સુખને અનુભવતા ચે જો પાતાના અનુભૂત તે સહજ સુખનું વર્ણન કરે, તે સાંભળનારાને તેઓની બુદ્ધિથી તે વણુન કરનાર આશ્ચય પામેલા (હાય તેવા હાસ્યાસ્પદ) જણાય છે. અર્થાત્ કલ્પિત પૌદ્ગલિક સુખમાં મૂઢ બનેલેા જીવ તેમાં એવા આગ્રહી બની જાય છે કે આત્માના શુદ્ધ સ્વરૂપની વાત પણ તેને હાસ્યાસ્પદ અને છે.
અથવા સહેજ સુખને અનુભવ અનિવ ચનીય હોય છે, તેને જણાવવાના શબ્દો ભાષામાં નથી, તે અનુભવથી જ સમજાય તેવું છે, એ કારણે બીજા મેહમૂદ્ર જીવાને તે કેવી રીતે સમજાવવુ ? એમ અનુભવી તે ચેાગી આશ્ચયને પામે છે. ગ્રન્થકાર મહાત્માએ એક સ્તવનમાં સાચું જ કહ્યું છે કે
“જિષ્ણુદ્ધિ પા 1 તણુદ્ધિ છીપાયા, ન કહે કેઉ કે કાનમેં; તાથી લાગી જખ અનુભવકી, તત્ર જાણે કોઉ સાનમે,”
