________________
૩૦૧
અર્થ : આ બાલાવબેાધ (ગ્રન્થને ગુજરાતી અર્થ) બાળકના મુખની લાળને ચાટવા જેવે નથી, કિન્તુ ન્યાયમાલા (ન્યાયી જીવન) રૂપ અમૃતના પ્રવાહતુલ્ય છે. તેનુ આસ્વાદન કરીને ભવ્યજીવેા માહરૂપ હલાહલ ઝેરની અગ્નિવાલા શાન્ત થવાથી વિશાળ બુદ્ધિવાળા થાઓ !
आतन्वाना भारती भारतीनस्तुल्या वेशा संस्कृते प्राकृते वा ।
शुक्तिसूक्तियुक्तिमुक्ताफलानां, भाषाभेदो नैव खेदान्मुखः स्यात् ||२||
અર્થ: પ્રતિભા અને પ્રીતિને વિસ્તારનારી, સ'સ્કૃત અને પ્રાકૃત (સાધારણ) ભાષામાં સમાન આદરવાળી અને યુક્તિરૂપ માતીઓની સુંદર વચનરૂપ છીપ તુલ્ય એવી અમારી આ વાણી છે; તેથી વિદ્યાનાને આ ભાષાના ભેદ (એટલે ગૂર્જર ભાષામાં અવતાર--માલએધ) ખેદ્યકારક નહિ જ થાય.
सूरजीतनयशान्तिदास हुन्मादकारणतः विनादतः कृतः । आत्मबोधघृतविभ्रमः श्रीयशोविजयवाचकैरयम् ॥३॥
અર્થ : આત્મજ્ઞાનની શૈાભાને ધારણ કરનાર એવા આ બાલાવબેય શ્રીમદ્ યાત્રિયજી ઉપાધ્યાય ભગવંતે (અઢારમી સદીના પૂર્વાધમાં અમદાવાદ વાસ્તવ્ય) શ્રી સુરજી શ્રાવકના સુપુત્ર શાન્તિદાસના ચિત્તને આનંદ પમાડવા માટે વિનાદથી (પ્રસન્ન ચિત્ત) કર્યાં છે.
