________________
૬૨
અર્થ : ઇન્દ્રિયાના વિષયામાં મૂઢ બનેલા છત્ર પતની માટીને પણ ધનરૂપે જોતા તેને મેળવવા દોડે છે (રખડે છે), પણ તદ્ન પેાતાની પાસે હાવા છતાં અનાદ્ધિ અનંત એવા જ્ઞાનરૂપ ધનને જોઈ શકતા નથી.
ભાવાથ : વિશ્વમાં ધન તરીકે મનાતું સુવણુ -ચાંદી કે રત્ના વગેરે મધુ તથી તેા જડ હેાવાથી પતિની માટીરૂપ જ છે, નાશવંત છે, છતાં ઇન્દ્રિયાના સુખમાં મૂઢ અનેલા જીવ તેને ધન માની તેની પ્રાપ્તિ માટે દોડાદોડ કરે છે, આકાશ-પાતાળને એક કરવા જેટલા પ્રયત્ન કરે છે, પણ પેાતાની પાસે જ રહેલા સ્વાધીન, શાશ્વત અને અવિનશ્વર જ્ઞાન ધનને જોતા નથી.
જ્ઞાન એ પરમ આનંદ છે, તેનુ વર્ણ ન કરવાના શબ્દો વિશ્વમાં નથી, છતાં તુચ્છ ધનની તેને ઉપમા એ કારણે આપી છે કે જીવને ધનના રાગ છે, તેને એ સમજાવવાનુ છે કે જે ધનને મેળવવામાં, સાચવવામાં અને ભેાગવવામાં પણ વિવિધ દુઃખા સહન કરવાં પડે છે, અને એમ છતાં એને છોડીને ખાલી હાથે ચાલ્યા જવુ પડે છે, તેવા બાહ્ય કલ્પિત ધનને છેડીને આત્મામાં રહેલા અખૂટ અનત શાશ્વત જ્ઞાનરૂપ ધનને પ્રગટ કરવા પ્રયત્ન કર! આ જ્ઞાનનું દર્શન (અનુભવ) થતાં જ વિષયાના બંધનથી બાંધનારી પાપી ઇન્દ્રિયાની તાત્ત્વિક એળખ થાય છે અને તરત જ વિષયેની અભિલાષા તૂટી જાય છે, બ્રાહ્ય શબ્દા વિસેની જેમ શ્રી અરિહંતની વાણી, શ્રી સિદ્ધ ભગવંતાનું' રૂપ, શ્રી આચાર્યાંના
